علت ازدواج نکردن مریم نشیبا گوینده رادیو + عکس

چهار برادر و دو خواهر هستند با کلی نوه که زندگی آنها را گرم می کنند. هیچ چیز در دنیا به اندازه صداقت و سالم زندگی کردن برای نشیبا مهم نیست.

سال هاست در رادیو فعالیت می کنید، به نظر شما رسانه چه نقشی در تربیت بچه ها دارد؟

معتقدم رادیو و تلویزیون دانشگاهی است که از طریق برنامه های مختلف نمایشی و غیرنمایشی باید حامل پیام های تربیتی، اخلاقی و معارفی باشد اگر در این برنامه ها برای بچه ها برنامه طنز هم ارائه می کنیم باید اخلاقی باشد.

من سال هاست برنامه شب بخیر کوچولو را اجرا می کنم اما در این برنامه هرچند برای بچه هاست اما از کلام فاخر استفاده می کنم. در داستان ها هیچ حیوانی را مسخره نمی کنم، مثلا سیاهی کلاغ را به رُخش نمی کشم. از سیاهی او به عنوان نماد بدی یاد نمی کنم. سیاهی رنگی است که خالق برای او انتخاب کرده است. ما کشوری هستیم که در آن شاعرانی مانند حافظ، سعدی، فردوسی، عطار، مولوی و سهراب سپهری داریم. هر کدام از این بزرگان به ما چیزهای زیادی یاد می دهند. سپهری می گوید:آب را گل نکنید / در فرودست انگار کفتری می خورد آب/ دست درویشی نان خشکیده برده در آب… در پایان سپهری می گوید چه دهی باید باشد؛ غنچه ای می شکفد/ اهالی ده باخبرند…

سپهری با این اشعار به ما یادآوری می کند چه این ده خوبی است چقدر مردمش به هم و طبیعت توجه دارند. الان در نزدیکی ما بچه ای متولد می شود باخبر نمی شویم، از دنیا می رود متوجه نمی شویم، همسایه ها از هم بی خبرند و… ما چه کرده ایم با خودمان، با طبیعت، با همنوعانمان… اگر ما از هم با خبر باشیم در جامعه کودک کار و زنان ویژه و… دیده نمی شوند.

دوری مردم از یکدیگر ریشه در چه عواملی دارد؟

چون مادی شده ایم همه چیز را از دریچه پول نگاه می کنیم. سهم کودکان کار کجاست؟ آنها چرا نباید شرایط خوب برای زندگی داشته باشند؟ آن هم در شرایطی که بچه های امروز خیلی باهوش تر از گذشته هستند بچه سه ساله با تکنولوژی آشناست و می تواند مثلا با گوشی های هوشمند تلفن همراه کار کند، مهارتی که من با این سن و سال بلد نیستم.

اول صحبت از خدا به عنوان صاحب آرامش یاد کردید. همه آدم ها در ظاهر به دنبال آرامش هستند اما چرا آن را پیدا نمی کنند؟

اعتماد نداشتن به پروردگار! از زیاد دویدن کفش پاره می شود اما اگر ما به خداوند اعتماد داریم که نباید این همه حریص و نگران باشیم. حرکت و دویدن اندازه دارد، دنبال چی هستیم؟ قرار است الماس پلو بخوریم؟! در حال دویدن هستیم برای خرید خودروی مدل بالاتر، خانه بزرگ تر، سفرهای خارج از کشور و… یک جایی باید ایستاد و گفت بس است. آدم ها دارند برای رسیدن به دنیای مادی، آرامش خود را فدا می کنند. چشم و هم چشمی و حسادت هستی مردم را تباه می کند. اگر آدمی برای کسب لقمه حلال حرکت کند، خداوند به او کمک می کند اما ما به آنچه داریم، رضایت نمی دهیم. زیاده خواهی مردم را به سمت خیانت، دروغ، ریاکاری و… می برد. هر چقدر از خدا دور شویم، بیشتر گم می شویم. ما گم معنوی شده ایم. بی تربیت و بی قاعده شده ایم. باید افکار درست شود. فکر که درست شود کارها سر و سامان پیدا می کند. ظاهر زندگی و داشته های مادی برای آدم شخصیت نمی آورد. امروزه پدر و مادر چند جا کار می کنند تا بتوانند زندگی شیک تری داشته باشند، از صبح تا شب بچه را مهدکودک می گذارند و… می دوند تا پول بیشتری دربیاورند و آن را صرف زیاده خواهی و تجمل زندگی کنند.

ظهر که با شما تماس گرفتم، گفتید باید به کارهای مادرتان برسید، غذایش را بدهید و… از رابطه خودتان با مادرتان بگویید، با چه حس و حالی از او مراقبت می کنید؟

مادرم ۹۲ ساله است. برایم زحمت زیادی کشیده است، مرا در دانشگاه ثبت نام و تشویقم کرد تحصیل را ادامه بدهم چون در آن زمان دچار سرخوردگی شده بودم، مدام می گفتم درس بخوانم که چه شود؟ اما مادرم همه تلاش خود را به کار گرفت تا به شرایط عادی برگردم و درسم را بخوانم. مادرم به فرهنگ و هنر علاقه مند بود و می گفت ما باید ساز زدن را بیاموزیم و شنا و زبان خارجی یاد بگیریم.حتی مادرم سال ۵۶ مرا برای گویندگی ثبت نام کرد. او خیلی تلاش کرده که ما در زندگی موفق شویم. به قول قدیم ها پدرم پول می آورد و مادرم آن را مدیریت می کرد و ما را به کلاس های مختلف می فرستاد. مادرم بسیار خوش صدا هم هستند.

پس خوش صدایی را از مادر به ارث برده اید؟

بله. مادرم آن قدر صدای خوبی دارد که وقتی دوستان و همکاران به خانه ما تلفن می کنند و مادر گوشی را برمی دارد، همه صدای او را تحسین می کنند. خواهر و برادرم هایم هم صدای خوبی دارند. یکی از خواهرهایم کارمند ایران ایرتور است. برادرهایم صدای آوازی دارند.

شما قدرشناس زحمات مادرتان هستید، اما اکنون این قدرشناسی کم شده است…

عادات نابهنجار دارد ملکه ذهن ها می شود، مراقبت از مادر و پدر دیگر مثل سابق اولویت نیست. من ازدواج نکرده ام؛ شاید اگر ازدواج می کردم الان به بچه ها و نوه هایم می گفتم، بروید به مادر بزرگ سر بزنید! یا به مادرم می گفتم من کار دارم باید برایتان پرستار بگیریم! این بهانه ها باعث شده تا به وظیفه خودمان عمل نکنیم. می دانیم اصلا درست نیست پدر و مادر را به خانه سالمندان سپرد، چون آنجا برای کهنسالان مناسب نیست و از آنها به درستی مراقبت نمی شود.

شما برای نگهداری از مادرتان ازدواج نکردید؟

نه ! مادرم به نگهداری نیاز نداشت. الان هم خدا را شکر سرحال هستند. خودم زیاد تمایلی به ازدواج نداشتم. احساس می کردم اگر ازدواج نکنم بهتر می توانم به کارهایم برسم.

الان پشیمان نیستید از این که ازدواج نکرده اید؟

اگر صد بار دیگر هم دنیا بیایم باز هم ازدواج نمی کنم! اما این نظر من است و به دیگران آن را توصیه نمی کنم. هر چند می دانم شرایط تشکیل زندگی مشترک این روزها سخت شده چون توقعات و تشریفات زیاد شده است. معتقدم بهترین سن برای ازدواج زیر ۲۵ سال است. چون در این سن تعهد بیشتری نسبت به زندگی دارند؛ زندگی که در آن دروغ و خیانت به همنوع وجود ندارد.

مریم نَشیبی یا مریم نَشیبا متولد ۱۳۲۵ در تهران آموزگار و گویندهٔ رادیو و تلویزیون ایرانی است. او لیسانس جغرافیای اقتصادی دارد و از سال ۱۳۵۱ تا سال ۱۳۷۴ دبیر دبیرستان بوده و کار گویندگی در رادیو و تلویزیون را از ابتدای سال ۱۳۵۷ آغاز کرده و صرف نظر از یک وقفهٔ پنج ساله، تاکنون ادامه داده است. از سال ۱۳۷۴، پس از بازنشستگی از آموزش و پرورش، عمده فعالیت خود را بر گویندگی معطوف ساخته است.