معمای خودکشی دسته جمعی پرندگان! + تصاویر

به گزارش بی بی سی انگلیسی، غرق شدگیِ پرندگان پدیده ای رایج نیست، اما اتفاق می افتد. اگر پرنده ای جوان بر روی سطح آبی عمیق فرود آید و بال هایش خیس شود، به سختی می تواند خود را از این شرایط نجات دهد.
در طول ۱۰۰ سال گذشته، بیش از ۸۰۰ هزار پرنده توسط حلقه های نظارتی نشانه گذاری شده اند. غرش شدگی تنها عامل مرگ ۲۹۰۱ پرنده بود، یعنی کمتر از یک درصد از آن ها.
اما پس از اینکه گزارش هایی منوط به غرش شدن دسته جمعی سارهای جوان آن هم بیش از یک مورد به گوش رسید، بِکی لاسون، دامپزشک و عضو جامعه جانور شناسی لندن، تصمیم گرفت پاسخ این اقدام سارهای جوان را بیابد.

کمبود آشیانه و منابع غذایی سارها را تهدید می کند

لاسون و تیمش با بررسی گزارش های پیشین توانستند ۱۲ مورد «غرق شدگیِ دسته جمعی» را در طول ۲۰ سال گذشته در انگلستان و ولز شناسایی کنند. خانم لاسون می گوید:«در تمام این موارد، انسان ها لاشه ی سارهای جوان را در بدنه های آبی مختلف در باغ، برکه، استخر، چاه آب و حتی سطح پر از آب شناسایی کردند.»
تمام پرندگان جوان بوده و تنها چند ماه پس از تولد در ماه مه و ژوئن، جانشان را از دست داده بودند. در تمام موارد به استثنای دو مورد، سارهای جوان در گروه های ۱۰ نفره جانشان را از دست داده بودند.
معمولا زمانی که پرنده ها به صورت دسته جمعی از بین می روند، آلودگی یا بیماری عامل آن بوده است. اما سارهای جوان کاملا سالم بوده اند.
بنابراین علت غرق شدگی آن ها عامل دیگری باید باشد. لاسون به دنبال پاسخی می گشت که می توانست عامل تصمیم عجیب سارهای جوان باشد. برای او عجیب بود که چرا سارهای جوان یکی پس از دیگری وارد آب شده و غرق می شوند.

اگر یک جوجه سار در آب غرق شود، دیگران نیز احتمالا از او تبعیت می کنند

سارها همیشه به صورت دسته جمعی زندگی می کنند و به این کار نیز شهرت دارند. روحیه زندگی جمعی از همان بدو تولد در آن ها شکل گرفته و شاید علت مرگ دسته جمعی سارهای جوان نیز همین باشد. لاسون می گوید:«آن ها با هم غذا می خورند و آب تنی می کنند. این مسئله می ‎تواند بخشی از توضیح غرق شدن آن ها باشد.»
سارهای جوان کاملا بی تجربه هستند. بنابراین اگر یک سار جوان وارد بدنه آبیِ عمیق و خطرناکی شود، دیگران نیز به شکلی کورکورانه از او تبعیت می کنند.
تیم لاسون برای بررسی این مسئله تصمیم گرفت تا موارد پدیده ی غرق شدگی را بین سارها، که به صورت گروهی زندگی می کنند، و توکای سیاه، که به صورت تنها زندگی می کنند، مقایسه کنند.

غرق شدگی به عنوان تهدید حفاظتی محسوب نمی شود

راب رابینسون، عضو جامعه پرنده شناسی بریتانیا، می گوید:«به نظر می رسد پدیده غرق شدگی در سارها به مراتب بیشتر از توکای سیاه باشد. تفاوت اصلی این دو گونه این است که سارها معمولا به صورت دسته جمعی زندگی می کنند. سارهای جوان نیز مرتب در اطراف محل زندگی سرکشی می کنند.»
زمانی که سارها به سمت برکه یا چشمه می روند تا سیراب شوند، مرتب حرکت کرده و راه را برای یکدیگر سد می کنند. رابینسون می گوید:«ما فکر می کنیم که ماهیت زندگی جمعی سارها است که موجب چنین رفتارهایی از سوی آن ها می شود.»
غرق شدگی کاملا تصادفی به نظر می رسد، اما علت دقیق این پدیده هنوز مشخص نیست. با این حال، موارد غرق شدگی این پرندگان نادر بوده و نیازی نیست تا مردم از کنار گذاشتن آب استخر باغ هایشان برای پرندگان جلوگیری کنند.
لاسون می گوید:«تمام حرف ما این است که در ماه های مه و ژوئن امکاناتی را در استخر تعبیه ببینیم که سارهای جوان بتوانند خود را از طریق آن بیرون بکشند.»

خودکشی، بی تجربگی و یا تبعیت از زندگی جمعی؛ علت غرق شدگی سارها دقیقا مشخص نیست

گرچه سارها یکی از پرجمعیت ترین پرنده های بریتانیا محسوب می شوند، اما جمعیت آن ها در این کشور در طول ۲۵ سال گذشته حدود ۷۹ درصد کاهش یافته است.
معمای غرق شدن سارهای پدیده ای رایج نیست و نمی توان در حال حاضر آن را به عنوان تهدیدی اضافی محسوب کرد. با این حال، تیم لاسون از مردم بریتانیا درخواست کرده تا نمونه های جدید چنین اتفاقی را به آن ها گزارش دهند.