آرزوی سلیمه رنگزن بازیگر زن سینما
آرزوی سلیمه رنگزن بازیگر زن سینما
سلیمه رنگزن بازیگر جنوبی فیلم عصر روز دهم جزو معدود بازیگرانی است که در روزی مانند عاشورا و در جایی مانند بین الحرمین تجربه کار داشته است، او درباره تجربه اش در این فیلم میگوید.
این بازیگر با اشاره به چگونگی حضورش در این فیلم یادآور شد:روزی که درباره پروژه «عصر روز دهم» با من صحبت کردند، پس زمینه ای از زنده یاد رسول ملاقلی پور داشتم. ما سر صحنه یک فیلم با هم آشنا شدیم و ایشان نسبت به من خیلی لطف داشت و گفت دوست دارم با هم کار کنیم. این جریان گذشت تا اینکه ایشان برای پیش تولید فیلم اش به کربلا رفت. اما متأسفانه درگذشت و فرصت ساخت این پروژه را نیافت. وقتی برای همکاری با آقای راعی در همین پروژه به من پیشنهاد کار شد، مو بر تنم راست شد و فکر کردم از پیش قرار بوده در این نقش بازی کنم.
وی با یادآوری خاطراتش از بازی در این فیلم اضافه کرد:نمی دانستم قرار است کربلا کار کنیم. وقتی شنیدم قرار است این کار در کربلا باشد، خیلی شوکه شدم و گفتم به خاطر کربلا پول نمی گیرم. گروه تولید از من خواستند یکی از محارم ام را همراه داشته باشم، چون قرار بود در فیلم تجربه متفاوتی داشته باشم. قرار بود غش کنم و یکی از محارم ام بایستی مرا در آغوش می گرفت.
رنگزن با اشاره به دشواری های این تجربه و راه دشواری که برای رسیدن به کربلا طی کرده است، افزود:سختی راه بسیار بود اما هیچ کدام از سختی ها را حس نمی کردم. زمان بچگی کربلا رفته بودم اما چنین تجربه ای نداشتم. نزدیک کربلا هوا بسیار سرد بود و حاج آقایی به نام شیرازی به ما گفت تا چند لحظه دیگر گنبد امام را می بینید و مرادتان را بخواهید. خیلی منقلب شده بودم. با خودم فکر کردم همه خوشحال اند که به هالیوود می روند و من خوشحالم که می روم کربلا. اشک می ریختم و آرزو می کردم این زیارت نصیب همه بشود.
بازیگر فیلم «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» ادامه داد:به کربلا که رسیدیم تخلیه و سبک شدم. فارغ از همه چیز شدم و آرامشی دلنشین پیدا کردم. حس می کردم پیش پناهی می روم که مرا در آغوش می گیرد. پدرم عاشق کربلا و نجف بود و یکی دو سال پیش از سفر من فوت کرد و در این سفر بسیار به یاد او بودم.
وی با اشاره به شرایط فیلمبرداری فیلم «عصر روز دهم» در کربلا افزود:روز عاشورا در بین الحرمین کار می کردیم. ابزار کاری در دستم داشتم. آنجا بسیار شلوغ بود و جای سوزن انداختن نبود اما جالب اینجا بود که هیچ کس دوربین را نمی دید. همه دستشان را به ابزاری که در دست من بود، می کشیدند و اشک می ریختند. از این وضعیت عصبانی شده بودم و آن را کفرآمیز می دانستم اما آقای راعی کارگردان کار از من خواست با هیچ کس بحث نکنم و بگذارم همه راحت باشند. آن روز کار تمام شد بدون اینکه لحظه ای بفهمم چه اتفاقی افتاده است. آن موقع بازیگر نبودم. سلیمه رنگزن نبودم، یک انسان از خود خارج شده بودم که احساس سبکبالی داشت.
سلیمه رنگزن تجربه بازی در فیلم«عصر روز دهم» را یکی از افتخارات کارنامه هنری خود برشمرد و افزود:اولین بار بود که از طرف یک کار هنری به یک سفر برون مرزی می رفتم. جای مقدسی بود. آن روز همه چیز به هم آمیخته شده بود. با تمام وجودم به میان آدم ها می رفتم و هیچ نمی دانستم چه می کنم.
