دنیای مادر و فرزندی مهسا کرامتی و پسرش امیرمانی

 گفتگوی جذاب مهسا کرامتی

مهسا کرامتی چند سال است که با راما قویدل کارگردان زندگی مشترک خود را آغاز کرده و حالا مدتی است طعم شیرین مادر شدن را تجربه میکند. با خانم کرامتی گپ و گفتی صمیمانه داشتیم که خواندنش بدون شک برای شما هم شیرین و جذاب خواهد بود.

میزبان مهسا کرامتی همسر و پسر کوچولوی شیرینش شدیم که تازه شش ماهه شده. امیرمانی شش ماهه،کودکی خنده رو است. از آن بچه هایی که می توان ساعت ها با آنها بازی کرد و لذت برد. در کنار بازی با امیرمانی دوست داشتی از مهسا کرامتی درباره دوران بارداری اش، دنیای مادرانه اش در این روزها، خاطره اولین روز تولد فرزندش و … سوال کردیم و گپ و گفتی صمیمانه داشتیم که خواندنش بدون شک برای شما هم شیرین و جذاب خواهد بود.

تجربه شگفت انگیز مادر شدن

از روزی که امیرمانی به دنیا آمده من به درکی از زنانگی رسیده ام که تا قبل از او نداشتم. به طوری که فکر می کنم یک زن با مادر شدن به تکامل می رسد. مادرشدن و به دنیا آمدن فرزندم باعث شده ابعادی را در وجودم پیدا کنم که تا قبل از این نمی دانستم چنین ابعادی را در وجودم دارم. در قرآن و کتاب های آسمانی آمده است که خداوند از روح خود در وجود انسان دمیده است و من حالا این روح خداوندی را بهتر حس می کنم.

با مادر شدن دل تان بزرگ و صبرتان بیشتر می شود. سال ها قبل وقتی به کلاس های مولوی شناسی می رفتم استاد عزیزی داشتم که در تفسیر یکی از اشعار مولانا گفتند اول خدا عاشق بنده شده است و بعد بنده عاشق خداوند می شود. تمام این احساسات را می توان در ابعاد کوچک تر با مادرشدن حس کرد.

من فکر می کنم خداوند توجه ویژه ای به جنس زن داشته است؛ یعنی وقتی شما یک زن آفریده می شوید اجازه تجربه هایی را پیدا می کنید که با مرد بودن هرگز نمی توانستید آنها را تجربه کنید و وقتی به این درک می رسید که تجربه مادر شدن را داشته باشید.

نسبت به بچه دار شدن تردید داشتم

ما هفت سال است ازدواج کرده ایم و تا چند سال پیش اصلا به بچه دار شدن فکر نمی کردیم و گاهی حتی فکر می کردیم که شاید اصلا نخواهیم که بچه دار شویم . تا قبل از اینکه فرزندم به دنیا بیاید بچه ها را خیلی دوست داشتم ولی نسبت به بچه دار شدن دچار تردید بودم؛ بنابراین خیلی به این موضوع فکر نمی کردم و تصوری هم از بچه دار شدن در ذهنم نبود؛ مثلا به این فکر نمی کردم که بچه دار شدن چقدر می تواند شیرین یا سخت و دارای مسوولیت سنگین باشد و… شاید به همین خاطر با تولد امیرمانی همه چیز به نظرم خیلی جدید بود.

یوگای دوران بارداری

در دوران بارداری به کلاس یوگای بارداری رفتم که با یوگاهای معمولی کاملا فرق دارد و حتما باید زیر نظر متخصص و در شرایط خاص باشد. در این دوران خیلی موسیقی گوش می کردم؛ البته شنیدن موسیقی جزو عادت های من است چون به موسیقی علاقه مندم ولی خب در دوران بارداری و بخصوص وقتی فیلمبرداری فیلم تمام شد و وقت آزاد بیشتری داشتم به صورت مداوم موسیقی گوش می کردم.

همین طور در این دوران حسابی در مورد تربیت کودکان، روحیات بچه ها و شرایط جسمی نوزادان کتاب و مقاله های اینترنتی خواندم تا یک سری اطلاعات اولیه را به دست آورم. البته این را هم اضافه کنم این مطالعات مرا دچار وسواس نکرد چون معتقدم نباید بچه را از روی کتاب بزرگ کرد چون هر بچه ای دارای خلق و خو و روحیات خودش است و نمی توان برای تربیت کودک صرفا متکی به کتاب و مقاله بود.

به غریزه مادری اعتماد کنید

با تولد بچه ،یک سری حس ها در مادر متولد می شود که او به شکل غریزی می داند باید در مواجهه با موقعیت های مختلف چه کار کند. اتفاقا روزهای اولی که امیرمانی به دنیا آمده بود، مادر همسرم به من گفتند:« تو جوری با بچه رفتار می کنی که انگار ده تا بچه بزرگ کردی. » (می خندد) به نظرم همه این مهارت ها ناخودآگاه است و انگار خداوند توانایی هایی را پیش از تولد فرزند در وجود زنان قرارمی دهد و حالا شما با تولد نوزادتان به شکل غریزی به آنها عمل می کنید و متوجه می شوید این کارها را از پیش هم بلد بودید؛ مثلا من در طی دوران بارداری مدام به این فکر می کردم که من بچه به آن کوچکی را چطور باید تمیز کنم؟ یا چطور باید او را به حمام ببرم؟ ولی بعد از تولد پسرم به جز در بیمارستان که پرستارها او را شستند همه کارهایش را خودم انجام داده ام.

مهسا کرامتی و همسرش در پل طبیعت

نگرانی های مادرانه

روز تولد امیرمانی وقتی من را از اتاق عمل بیرون آوردند و تازه به هوش آمده بودم خیلی تلاش می کردم تا از همسرم و خانواده ام بپرسم:« بچه سالم است؟» البته ما همه آزمایش ها و مراقبت ها را انجام داده بودیم ولی به هرحال این نگرانی همیشه وجود دارد و من هم دوست داشتم خیالم راحت شود ولی هرچقدر سعی کردم نتوانستم این جمله را به زبان بیاورم و نمی توانستم حرف بزنم و مرتب دستم را بالا و پایین می آوردم و کسی هم متوجه منظورم نمی شد.(می خندد)

تا اینکه بالاخره پسرم را آوردند و با دیدنش خیالم راحت شد. به گفته مادرم فقط یک ربع طول کشید تا پرستارها امیرمانی را مرتب کنند و در آغوش من بگذارند ولی آن یک ربع برای من به اندازه چندین ساعت گذشت.

این غریبه فرزند من است؟

در دوران بارداری مادرها خیلی زودتر از پدرها به بچه علاقه مند می شوند و این موضوع هم طبیعی است چون جنین در وجود مادر رشد می کند و مادر با او اخت می شود ولی وقتی برای اولین بار پسرم را درآغوشم گذاشتند احساس کردم غریبه است و مدام فکرمی کردم:« یعنی این همان بچه ای هست که توی شکم من بود؟ »(می خندد) تا نیم ساعت به این فکر می کردم که حالا من باید با این نوزاد چه کار کنم؟ آیا می توانم دوستش داشته باشم؟ تا اینکه بالاخره از شوک اولیه خارج شدم و به مرور توانستم خودم را پیدا کنم.

کمک نخواستم

اعضای خانواده مان همیشه کنارمان بوده اند و می توانم این طور بگویم که افرادی بوده اند که برای نگه داری و مراقبت از فرزندم به من کمک کنند اما از کسی کمکی نخواسته ام.(می خندد) چون دوست داشتم تمام لذت بزرگ کردن فرزندم و همه این تجربه شیرین برای خودم باشد و از لحظه لحظه بودن در کنارش کیف کنم. دلم می خواست همه این لذت مال من باشد چون کلا در زندگی اینطوری ام که همه چیز را با هم می خواهم. (می خندد)

اتفاقا بعد از زایمان شرایط سختی داشتم اما با این همه دوست داشتم همه کارهای امیر مانی را خودم انجام دهم شاید این طور بتوانم توصیف کنم که سختی و دشواری شیرینی بود و دوست داشتم همه این تجارب برای من باشد. شاید امیرمانی تنها فرزند ما باشد و به خاطر همین دوست داشتم همه کیف بزرگ کردنش را خودم تجربه کنم.

دختر یا پسر بودن فرزندم برایم فرقی نداشت

دختر یا پسر بودن فرزندم اصلا برایم مهم نبود و به این فکر نمی کردم که جنسیت فرزندم حتما باید پسر یا دختر باشد. البته خانواده همسرم چون دارای سه فرزند پسر هستند دوست داشتند بچه ما دختر باشد ولی برای خودم هیچ فرقی نداشت.

به یاد زنده یاد امیر قویدل

نام مانی را من و همسرم با هم انتخاب کردیم ولی من دوست داشتم حتما پسرم نشانه ای از پدر همسرم (امیر قویدل ) را داشته باشد . به خاطر همین اسم امیر مانی را برای پسرم انتخاب کردیم. خاطره خیلی پررنگی که از ایشان دارم مربوط می شود به زمانی که ایشان در بیمارستان بستری بودند. آخرین باری که ایشان را دیدم برای ملاقات رفته بودیم و مرتب با ایشان صحبت می کردیم و بهشان قوت قلب می دادیم و آرزو می کردیم زودتر از بیمارستان مرخص شوند.

مهسا کرامتی و همسرش راما قویدل

وقتی همه، اتاق را بعد از ساعت ملاقات ترک کردند ایشان مرا صدا کردند و آرام در گوشم گفتند:« یه قولی به من میدی؟ من دوست دارم نوه ام رو ببینم. برای من یک نوه میاری؟» و من هم جواب دادم:«شما زودتر مرخص بشید. چشم من قول می دم» و متاسفانه این آخرین باری بود که ایشان را دیدم. به خاطر همین خیلی برایم مهم بود که حتما پسرم نشانی از پدر بزرگش داشته باشد. امیر قویدل برای بچه های سینما نام بزرگی است و دلم می خواست این نام ادامه پیدا کند. وقتی پیشنهاد این نام را به همسرم دادم خیلی استقبال کرد و فکر می کنم امیر مانی ترکیب قشنگی شده. شخصا اسم پسرم را خیلی دوست دارم. 

تغذیه با شیر مادر مهم است

خیلی اصرار داشتم حتما پسرم از شیر خودم تغذیه کند و تا به حال هم به امیر مانی شیرخشک نداده ام و نسبت به اینکه فرزندم با شیر خودم بزرگ شود مقید هستم. خوشبختانه تا حالا که پسرم شش ماهه است و کم کم باید از غذاهای کمکی استفاده کند به جز شیر خودم غذای دیگری به او نداده ام.

قرار نیست به همه خواسته های بچه ها جواب مثبت دهیم

ما از آن دست والدینی نیستیم که دوست داشته باشیم به همه خواسته های فرزندمان جواب مثبت بدهیم. اتفاقا چون امیرمانی نوه اول پدرم هست، ایشان خیلی دوست دارند هر چه برای بچه ها در بازار وجود دارد برای پسرم بخرند؛ مثلا هلی کوپترهای پرنده و اسباب بازی های جدید و… من هم به شوخی می گویم:« اگر بخواهید اینقدر لوسش کنید دیگه اینجا نمیارمش!» (می خندد)

تا دو یا سه سالگی، بچه ها خواسته های مادی ندارند و خواسته های هایشان معنوی است . نوزادان و کودکان کوچک تنها به مراقبت و محبت و نوازش احتیاج دارند. من وهمسرم هم تا حد توان این کارها را برایش انجام می دهیم.

پسرم آرام است

پسرم،کودکی آرام است و اصلا از آن بچه هایی نیست که مدام گریه می کنند. امیرمانی خوشرو است و هر کس با او حرف بزند در جواب لبخند می زند و اهل غریبگی هم نیست.

با تک فرزندی موافق نیستم

با تک فرزندی موافق نیستم اما ممکن است ما هم تصمیم بگیریم که همین یک فرزند را داشته باشیم چون همه شرایط را پدر و مادر نمی توانند برای یک کودک مهیا کنند و جز والدین شرایط پیرامونی و جامعه هم در این مورد نقش دارند. به هرحال محیط و شرایط باید امکانات و پتانسیل کافی را داشته باشد تا یک زوج به داشتن فرزند ترغیب شوند؛ بنابراین تصمیم برای داشتن فرزند دوم خیلی سخت است.

این خیلی بد است که بچه ها تنها بزرگ می شوند، پدر و مادر نمی توانند همیشه در کنار فرزندشان باشند و تنهایی بعد از پدرو مادر برای یک تک فرزند خیلی سخت است. امیدوارم برای ما این طور نباشد و شرایط طوری باشد که بتوانیم به فرزند دوم فکر کنیم.

به امنیت شغلی و آرامش فرزندم فکر می کنم

من تلاش می کنم که فرزندم وارد محیط کاری ما نشود تا از جاذبه سینما دور بماند. همیشه به همسرم هم می گویم وقتی پسرمان بزرگ شد او را با خودش به پشت صحنه کارهایش نبرد.

من از بچگی در سینما بزرگ شدم و سختی های این کار را خوب می شناسم. برای دوام در سینما باید هزار جان داشته باشید. در این شغل مدام در معرض این مساله قرار دارید که با عواطف، احساسات و افکارتان برخورد شود و شما را ناراحت کند. در این حرفه کسی امنیت شغلی ندارد و مدام باید با مشکلات دست و پنجه نرم کنید که این می تواند خلاقیت را در شما به عنوان یک هنرمند از بین ببرد؛ یعنی شما یک جورهایی، هم هنرمند هستید هم نیستید هم خلاقیت دارید و هم ندارید چون در نهایت نمی توانید به معنای واقعی کلمه آرتیست باشید وآن رها بودن و بلندپروازی را داشته باشید. من دلم می خواهد امیرمانی شغلی را انتخاب کند که در آن آرامش داشته باشد.