انواع پاچنبری نوزادان ؛ درمان کدام نوع سخت تر است؟
بررسی انواع پاچنبری در نوزادان یا همان کلاب فوت
پاچنبری طیفی از وضعیت هایی است که در آن کودک تازه متولد شده پاهای چرخشی دارد ، مشکلی با نام دیگر کلاب فوت که در مطلب ” علت پاچنبری شدن نوزاد چیست و درمان قطعی آن کدام است؟” در سلامت نمناک کامل توضیح دادیم و امروز در این بخش قصد داریم به بررسی انواع آن بپردازیم.
پا چنبری چند نوع دارد؟
پاچنبری موقعیتی زمانی است که کودک در رحم تحت فشار قرار می گیرد و پا های او به سمت داخل می چرخند و دلیل آن هم کمبود فضا در رحم مادر می باشد.
پاچنبری مادرزادی که معمولاً به کلاب فوت نیز معروف است و زمانی است که پای کودک و قوزک پای او خم شده است.
پاچنبری سندرومیک زمانی است که کودک پاچنبری موروثی دارد که با دیگر وضعیت های موروثی تلفیق شده و یک مشکل دیگر هم در پای او علاوه بر این وجود دارد.
انواع پاچنبری
علت های پاچنبری موقعیتی چیست؟
پاچنبری موقعیتی یا همان اکتسابی زمانی به وجود می آید که کودک در رحم بیش از حد تحت فشار باشد و معلوم می شود که یکی از پاها یا هر دو به همدیگر چسبیده اند و پوزیشن بدنی او راحت نباشد و همچنین ممکن است به دلیل کمبود مایع جنینی در رحم رخ دهد.
پاچنبری موقعیتی با کلاب فوت متفاوت است و استخوان ها و تاندون ها در پای کودک شما به طور طبیعی رشد می کند و می توان آن ها را به راحتی در پوزیشن صحیح قرار داد و پای کودک تان در این نوع پاچنبری قابل انعطاف است.
درمان پاچنبری موقعیتی چیست؟
پاچنبری اکتسابی یا موقعیتی بسیار رایج تر از پاچنبری موروثی می باشد و اصلاح کردن آن نیز راحت تر است. در حقیقت پای کودک شما به هیچ درمانی نیاز ندارد و می توانید در عرض سه ماه آن را به حالت طبیعی برگردانید. اگر پزشک تشخیص دهد که کودک شما به کمک بیشتری نیاز دارد، چند جلسه فیزیوتراپی بیشتر برای او تجویز می کند. فیزیوتراپ به آرامی پای کودک شما را بالا و پایین می کند و تمرینات مناسب را به پای او می دهد و این کار باعث می شود که تاندون های او کمی کش بیاید و عضلات آرام شود و استخوان التیام پیدا کند.
درمان پاچنبری
علت های پاچنبری موروثی یا کلاب فوت چیست ؟
پاچنبری موروثی زمانی به وجود می آید که کودک در رحم مادر است. این موضوع روی استخوان های او، عضلات و تاندون ها در یکی از پا ها یا هر دو پا تاثیر می گذارد. کودک شما در این بیماری با پای زاویه دار به دنیا می آید و پا های او در این حالت به سمت داخل هستند و کف پا نیز حالت صاف و طبیعی ندارد.
پاچنبری موروثی می تواند در خانواده ها به ارث برسد و اگر یکی از والدین با کلاب فوت متولد شده باشد، احتمال ۳۰ درصد مبتلا شدن کودک نیز وجود دارد و اگر هر دو والدین داشته باشند، احتمال یک سوم ، کودکان نیز به پاچنبری مبتلا خواهد بود.
این نوع پاچنبری را نمی توان به راحتی به موقعیت طبیعی برگرداند. تاندون آشیل در پشت پاشنه نوزاد بسیار سفت می باشد و تاندون های داخلی ساق پای او کوتاه هستند و در پسران نیز دو برابر دختران می باشد.
تقریباً نصف کودکان با پاچنبری هر دو پایشان آسیب می بیند و نوزادان معمولا این وضعیت را دردناک حس نمی کنند. یعنی دردی به آن ها انتقال پیدا نمی کند. اگر چه که نیاز دارند هرچه سریع تر تحت درمان قرار بگیرند و راحت تر قدم بزنند تا در آینده با مشکلات بیشتری مواجه نشوند.
احتمالا ممکن است در اواسط بارداری متوجه پاچنبری نوزاد بشوید که این کار با سونوگرافی امکان پذیر است.
در این شرایط پزشک آزمایش هایی را می نویسد تا به محض تولد نوزاد انجام شود.
علت های پاچنبری موروثی
درمان کلاب فوت یا پاچنبری موروثی چیست ؟
کودک شما باید نزد متخصص برود که معمولاً ارتوپد است. جراح ارتوپد درمان هایی را آغاز می کند که معمولاً در هفته اول یا دوم تولد نوزاد انجام می شود. هرچقدر کودک بزرگ تر شود، درمان بهتر جواب می دهد. پاچنبری موروثی می تواند خفیف تا شدید باشد و بنابراین پزشک از سیستم نمره دهی برای تصمیم در مورد سطح درمان استفاده می کند.
روش پانستی یکی از درمان های اصلی برای با چنبری موروثی است که در این روش از مجموعه ای از قالب ها برای نگه داشتن ساق پای نوزاد استفاده می کنند تا به حالت صاف برگردد که معمولاً چند ماه طول می کشد و این درمان می تواند استخوان ها و تاندون ها و عضلات قوزک پای کودک را درمان کند.
چنانچه در نمناک توضیح داده ایم در این درمان نیاز دارید که به صورت هفتگی کودک را به بیمارستان ببرید و هر دفعه قالب جدید را برای او بسازید و به طور میانگین ۵ تا ۶ جلسه قالب گیری مورد نیاز است. تعداد دقیق جلسات بستگی به میزان شدت پاچنبری دارد.
بعضی از بیمارستان ها به شما اجازه می دهند که بعد از قالب گذاشتن کودک را به حمام ببرید یا قالب گیری باید به صورتی باشد که مادر به راحتی بتواند به کودک شیر بدهد. حتی در طول قالب گیری نیز باید امکان این کار وجود داشته باشد.
مجبور نیستید که هنگامی که قالب روی پای کودک است او را در خانه به حمام بروید و می توانید هر روز مقداری بدن او را مرطوب کنید تا از عرق کردن اذیت نشود .
گاهی اوقات تقریباً در قالب گیری چهارم و پنجم نوزاد شما به یک جراحی خفیف نیاز پیدا می کند تا تاندون آشیل او در پشت پاشنه پا آزاد شود و این پروسه را تنوتومی می گویند. جراح در این پروسه بی حسی موضعی را برای کودک در نظر می گیرد. کودک شما در این پروسه بیدار است اما هیچ چیز را احساس نمی کند و همچنین ممکن است بعد از سه روز دوباره قالب گیری را آغاز کند .
یکی دیگر از کارهایی که به بلند کردن تاندون آشیل کودک کمک می کند، این است که ماده ای را به او تزریق می کنند که نام این ماده بوتولونیوم توکسین می باشد و به عضله نرمه ساق پا تزریق می شود.
اگرچه که این ماده توکسین یک ماده سمی است اما میزانی که پزشک به کودک تزریق می کند، هیچ آسیبی را در پی نخواهد داشت. به جای آن به کودک کمک می کند که عضلات و تاندون های او کشیده شوند، بدون اینکه نیاز به جراحی داشته باشد.
این کار باعث می شود که تقریباً در ۴ تا ۶ هفته پای کودک به حالت طبیعی برگردد و بعد از درمان با قالب گیری کودک نیاز پیدا می کند که کفش های مخصوص را استفاده کند تا قوزک پای او در حالت درست قرار بگیرند که این کفش ها معمولاً از جنس فلز نرم هستند و گاهی اوقات بعضی از حرکات کودک را محدود می کند اما باعث می شود که سریع تر خوب شود .
کودک شما باید ۲۴ ساعته از این کفش ها استفاده کند که معمولا سه ماه طول می کشد و بعد از آن فقط شب ها از آن استفاده می کند. تا این که به سن ۴ یا ۵ سالگی برسد. کودک شما نیاز دارد که این کفش ها را حداقل ۱۲ ساعت در شب استفاده کند. شاید پیروی کردن از این قانون برایتان سخت باشد اما این کار کمک می کند که کودک شما هر چه سریع تر بهبود پیدا کند و بسته به سن کودک باید حمام بردن، شیر دادن و غذا دادن را برای او برنامه ریزی کنید تا کمتر دچار اذیت و آسیب شود.
اگر تمام دستورهای پزشک رعایت شود، کودکتان قادر است تا در عرض چند ماه به حالت کاملاً طبیعی برگردد اما اگر این دستورالعمل ها کامل اجرایی نشود احتمال بازگشت بیماری او بالا می رود .
بعد از تمام شدن دوره درمان از کودک می خواهند که کمی راه برود و اگر راه رفتن او از نظر پزشک طبیعی بود، دیگر درمان اضافه تری برای او اعمال نمی شود اما ممکن است پزشک تشخیص دهد که باز هم کودک به یک جراحی اضافه تر نیاز دارد تا درمان کامل شود.
از هر سه تا، یکی از آن ها به جراحی بین ۲ سالگی تا ۷ سالگی نیاز پیدا می کند. این جراحی انتقال تاندون نام دارد و از تنوتومی متفاوت است و در انتقال تاندون، تاندون های جلوی قوزک پا پوزیشن خود را تغییر می دهند و بنابراین کودک راحت تر حرکت می کند.
یک درمان جایگزین دیگر برای روش پونستی و جراحی وجود دارد و این روش فرانسوی می باشد که به آن روش عملکردی می گویند و از فیزیوتراپی استفاده می کند و برای کودکانی جواب می دهد که وضعیت کلاب فوت آن ها زیاد شدید نیست.
در این روش پای کودک به تدریج کشیده می شود تا به پوزیشن مناسب خود برسد و در محل ثابت باقی بماند و این تمرینات هر روزه هستند و توسط فیزیوتراپ انجام می شود. اگرچه این پروسه یک روش اصلی توسط متخصصان می باشد و بیشتر کودکان با این روش درمان می شوند و یاد می گیرند که چگونه حرکت کنند.
بعضی از کودکانی که مبتلا به پاچنبری موروثی در یک پا هستند، احتمالاً یکی از پاهای آن ها کوچک تر و کوتاه تر از پای دیگر می باشد و این کودکان معمولاً زودتر از کودکان دیگر خسته می شوند .
درمان کلاب فوت یا پاچنبری موروثی
چه چیزی باعث پاچنبری سندرومیک می شود؟
سندروم پاچنبری زمانی اتفاق می افتد که کلاب فوت در وضعیت های خاصی اتفاق بیفتد.
کلاب فوت همچنین با اختلالات ژنتیکی بسیار نادری در ارتباط است، مثل سندروم ادوارد.
تقریباً از هر ده مورد پاچنبری موروثی یکی از آن ها دچار سندروم آن می باشد.
اگر کودک شما با کلاب فوت متولد شد، پزشک آزمایش های می نویسد تا سندروم های دیگر را نیز بررسی کند.
درمان پاچنبری سندرومیک چیست؟
پاچنبری سندرومیک مثل پاچنبری موروثی درمان می شود اما روش و زمان آن بستگی به نیاز کودک دارد.
نوزادان و کودکان با پاچنبری سندرومیک معمولاً برای اصلاح وضعیت پای خود نیاز به جراحی پیدا می کنند.
