فیلم هایی از زندگی خصوصی چهره ها

زندگی واقعی چهره ها در قاب فیلم…

به نظر می رسد سینما جذابیت بیشتری برای ستاره های سایر حوزه ها و رشته ها دارد و بسیار وسوسه انگیز است. مضاف بر اینکه مخاطبان هم علاقه زیادی به تماشای زندگی واقعی قهرمانانشان بر پرده نقره ای دارند. سینمای ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و چهره واقعی برخی ستاره های موسیقی و سینما را به بهانه ها و روش های گوناگون دستمایه خود قرار داده است، از بازی کردن نقش های واقعی گرفته تا پرداخت غیرمستقیم به زندگی یک ستاره.

پر پرواز
“پرپرواز” با فیلمنامه ای از کیانوش عیاری و خسرو معصومی، به کارگردانی خسرو معصومی در سال ۷۹ تولید و یک سال بعد اکران شد. این فیلم از نخستین آثاری بود که تحت تاثیر حضور یکی از ستاره های مطرح موسیقی کشور، جلوی دوربین رفت. حضور شادمهر عقیلی خواننده محبوب آن سال ها در این اثر سینمایی برای بسیاری از مخاطبان وسوسه انگیز بود تا به تماشای آن بنشینند، هرچند این اثر ارتباطی با زندگی واقعی این خواننده نداشت.

ماجرای فیلم پرپرواز

فیلم روایت بابک خواننده و آهنگساز جوانی است که تلاش می کند با کمک نامزدش ستاره مجوز انتشار نخستین کاست موسیقی خود را بگیرد، اما با موانعی روبروست. در همین حال به وسیله دوست ستاره با دختری به نام یاسمن آشنا می شود که پدرش صاحب یک مؤسسه تولید نوار کاست و موسیقی است.
یاسمن پدرش را وادار می کند تا هزینه ضبط و تولید کاست اول بابک را برعهده بگیرد. او در جریان ضبط این نوار به بابک دل می بندد. با عدم صدور مجوز توزیع این کاست از سوی شورای موسیقی، یاسمن به بابک پیشنهاد می کند که به لوس آنجلس برود و کار موسیقی را درآنجا پی بگیرد.  بابک به رغم مخالفت مادر و نامزدش به این پیشنهاد تن درمی دهد، درحالی که رابطه اش با ستاره به سردی گراییده است اما کوشش ستاره و پدرش سرانجام منجر به صدور مجوز و ماندن بابک در ایران می شود.

توفیق اجباری
توفیق اجباری ساخته محمدحسین لطیفی با فروش خیره کننده خود در سال ۸۶ به باشگاه های میلیاردی سینمای ایران پیوست. فیلم که بخشی از آن الهام گرفته از زندگی خصوصی محمدرضا گلزار سوپراستار سینمای ایران بود در واقع روایتگر داستان بازیگری است که به دلیل برخی اختلافات از همسر خود جدا شده است.

“

توفیق اجباری و ماجرای جالب آن

توفیق اجباری با بازی محمدرضا گلزار، باران کوثری، رضا عطاران و نیوشا ضیغمی فیلمی است که به تمام معنا در رده فیلم های تجاری جای می گیرد. استفاده از ستاره های سینما و تلویزیون، استفاده از سبک و سیاق سطحی و ساده سریال های تلویزیونی، انتخاب سوژه ای جنجال برانگیز (زندگی خصوصی یک سوپر استار) همه و همه دست به دست هم داده تا این فیلم را به یک فیلم سراسر ی و عامه پسند بدل کند.

سوپر استار
سوپراستار به کارگردانی تهمینه میلانی یکی دیگر از فیلم هایی است که پشت صحنه سینما و زندگی شخصی ستاره های سینمایی را به تصویر می کشد. این فیلم با بازی شهاب حسینی، رضا رشیدپور، افسانه بایگان، فتانه ملک محمدی، فریبا کوثری نسرین مقانلو، نوروز ۸۸ به اکران سینماها درآمد و با استقبال زیادی نیز روبرو شد.

“

روایت فیلم سوپر استار

سوپراستار روایتی از زندگی یک سوپراستار سینما به نام کوروش زند (شهاب حسینی) است که اطرافش را سراسر غرور و فساد گرفته است. وی در همان ابتدا فردی خودشیفته و عصبی نشان داده می شود که به دلیل موقعیت حرفه ای اش با کارگردان و عوامل فیلم در تنش و درگیری است و تمام زندگی اش در خوشگذرانی ترسیم می شود. او به دلیل موقعیت حرفه ای اجتماعی اش فقط در جلوی دوربین بازی نمی کند بلکه دیگران را نیز به بازی می گیرد و هیچ نشانه ای از تعهد اخلاقی را نمی توان در وی سراغ گرفت. انسانی بی بند و بار که پشت شهرت و منزلت حرفه اش تنها بر مدار خویش می گردد و هیچ خط قرمزی برای رفتارش نمی شناسد اما او در این میان با دختری به نام رها آشنا می شود که زندگی او را زیر و رو می کند.
این فیلم در بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر در بخش معناگرا به نمایش در آمد و دیپلم افتخار بهترین باریگر نقش اول زن در بخش بین الملل را برای فتانه ملک محمدی و سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای شهاب حسینی به ارمغان آورد .

بی خداحافظی
احمد امینی پس از ساخت فیلم های «سایه های هجوم»، «غریبانه»، «چتری برای دو نفر» و «این زن حرف نمی زند» و پس از۹ سال دوری از سینما با ساخت «بی خداحافظی» که قرار بود کیومرث پوراحمد آن را بسازد به سینما بازگشت.
فیلم با بازی رضا صادقی، محمد رضا فروتن، پگاه آهنگرانی، افشین هاشمی، شقایق فرهانی، مژگان بیات، کورش تهامی، پیام دهکردی، همایون ارشادی، هومن برق نورد و… تصویرگر زندگی و دغدغه های فکری رضا صادقی هنرمند محبوب موسیقی پاپ است که یکی از سخت ترین مراحل عمرش را پیش روی خود می بیند.

هرچند «بی خداحافظی» در ژانر زندگی نامه ای ساخته شده اما از ویژگی های این ژانر برخوردار نیست. به این معنا که با دیدن این فیلم مخاطب آگاهی کامل و درستی از زندگی قهرمان قصه پیدا نمی کند و این نکته فارغ از اینکه این آشنایی اساسا چه اهمیتی برای بیننده امروز ایران و مخاطب سینما دارد یا ندارد، قابل توجه است.

فیلم به تلفیق تعدادی آهنگ و خلق چند فضای نه چندان گرم و دیدنی بدون تمهید جذابیت های لازم فیلم های موزیکال پرداخته و ره آوردش تنها مطرح شدن نام رضا صادقی به عنوان یک خواننده و تعریف کردن بخشی از قصه زندگی او بدون لحاظ کردن زمینه های بصری و جذابیت های دراماتیک و سینمایی لازم است.

جمع بندی
بی تردید این پایان حضور ستاره ها در آثار سینمایی نبوده و نیست چرا که حضور آنها همواره جذاب و همراه با هیاهوهای تمام نشدنی است اما ساخت فیلم زندگی ستاره ها نباید از سوی سازتدگان تنها یک تاکتیک برای فتح گیشه درنظر گرفته شود بلکه باید به بهترین وجه از ظرفیت محبوبیت اجتماعی آنها جهت خلق اثری ماندگار بهره برد، کاری که در سینمای ایران بسیار اندک اتفاق افتاده و بیشتر جنبه اقتصادی اینگونه آثار مورد توجه قرارگرفته است.