چه نوع شخصیت هایی بیشتر قهر می کنند؟

راه های برای جلوگیری از قهر کردن

قهر نوعی از خشم و عصبانیته فریبکارانه است ؛ قهر با این منطق همراه هست که من چون کاری نمیکنم گناهی هم مرتکب نشدم در حالیکه اگر شما به فرزندتون دوا و غذا ندهید شما رو به زندان می برند.لذا اگر شما کاری نکنید دلیلی بر این نیست که شما عیب و ایرادی نداشته باشید و مسئول نباشید.

صدای بسته شدن در، مثل پتک توی سرش کوبیده می شود؛ این چندمین بار است که تا دعوایشان می شود قهر می کند و از خانه بیرون می رود. حالا باید چکار کند؟ باید منتظر بماند تا برگردد، تلفن بزند یا از او بخواهد که دیگر این کار را نکند؟ چه فایده؟ بارها و بارها از او خواسته به جای اینکه قهر کند و چند روز خانه نیاید، بنشینند، ببینند چکار باید کرد! اما او هر بار فرار کرده و به جای حل مسئله، صورت مسئله را پاک کرده است!
حالا واقعا در مقابل افرادی که بعد از هر ناراحتی و عصبانیتی قهر می کنند و از خانه بیرون می روند، چکار می توان کرد؟
در این باره مشاور خانواده و عضو هیأت علمی دانشگاه خاتم(ص) راهکارهایی ارائه کرده است که اطلاع از آنها ممکن است برایتان مفید باشد.

دلخوری یا قهر؟

همه ما در زندگی اجتماعی و زناشویی در موقعیت هایی قرار می گیریم که شرایط مطابق میل مان نیست؛ گاهی حرفی می شنویم که به نظرمان توهین آمیز است، گاهی فکر می کنیم مورد ظلم واقع شده ایم، در حق مان اجحاف شده یا تحقیر شده ایم و… در چنین شرایطی، هرکس با توجه به ویژگی های شخصیتی، تربیت خانوادگی یا نوع برداشت خود از مسائل، واکنش خاص خود را خواهد داشت؛ عده ای بلافاصله حرف شان را می زنند و به قول معروف از خود دفاع می کنند. عده ای ترجیح می دهند سکوت کنندتا زمان مناسبی پیدا کنند. بعضی افراد هم قهر می کنند.
فراموش نکنیم همه ما هر روشی را که انتخاب کنیم می خواهیم به نوعی مسئله را حل کنیم و در واقع به حس بهتری برسیم. ولی واقعا با کدام روش به چنین هدفی دست پیدا می کنیم؟مثلا کسانی که قهر می کنند، نه تنها نمی توانند مشکلی را حل کنند بلکه به نوعی ضعف و ناتوانی خود را از رویارویی با مشکل موجود نشان می دهند و در واقع اعتراف می کنند که روش دیگری برای حل اختلافات خود پیدا نمی کنند.
البته گاهی سکوت می تواند کمک کننده باشد ولی نباید آن را با قهرهای طولانی مدت اشتباه گرفت. در واقع همه ما گاهی از همدیگر دلخور می شویم و به فضا و زمانی برای فکر کردن و تصمیم گیری بهتر نیاز داریم ولی این موضوع باقهر کردن فرق دارد. معمولا کسی که قهر را انتخاب می کند، با احساسی ناشی از کینه و خشم ومورد ظلم واقع شدن روبه رو می شود و قدرت تفکر و تحلیل را از خود و طرف مقابلش سلب می کند.
بدین ترتیب می بینیم که قهر های طولانی مدت به معنای تسلیم و اعلام ناتوانی برای حل مشکلات است و فقط زمان ما را برای رسیدن به حس بهتر و حل واقعی مشکلات به تأخیر می اندازد.

تفاوت قهر زنان و مردان

چرا بعضی ها بیشتر قهر می کنند؟

اگر بخواهیم بدانیم که چه نوع شخصیت هایی بیشتر قهر می کنند و علت این کار آنها چیست، باید بدانیم که قهر هم مثل بسیاری از شیوه های برخورد با مشکلات، در همه افراد یکسان نیست؛ درست همانگونه که بعضی مواقع، اضطراب و استرس را تجربه می کنیم ولی بعضی افراد را بیشتر به عنوان افراد مضطرب می شناسیم، در مورد قهر کردن هم همین طور است؛ یعنی بعضی افراد هم بیشتر قهر می کنند و زودتر از دیگران می رنجند و آزرده خاطر می شوند و این کم کم به صورت ویژگی شخصیتی آنها شناخته می شود.
شاید بتوان گفت افرادی که بیشتر قهر می کنند توانایی کلامی کمتری نسبت به دیگران دارند. شاید فکر می کنند دلیلی برای حرف زدن وجود ندارد یا اصلا فکر می کنند حرف زدن فایده ای ندارد.
دلیل دیگر این است که معمولا این افراد چون وقتی در کودکی قهر می کرده اند و به چیزی که می خواسته اند، می رسیده اند؛ همین موضوع کم کم باعث شده که قهر کردن به عنوان بخشی از شیوه های رفتاری آنها تبدیل شود. اینها افرادی هستند که تصور می کنند بهترین کار برای تسلط روی افراد، این است که آنها را تحت کنترل درآورند. البته این شیوه برخورد، خودخواهانه به نظر می رسد چون بدین ترتیب فرصت حرف زدن را از طرف مقابل هم سلب می کنند.

فرزندان را در قهر دخالت ندهید

درصورت وجود فرزند، زوجین نباید به هیچ وجه آنها را در قهر و دعواهای خود دخالت دهند. بعضی وقت ها پدر یا مادر، فرزندشان را سپر بلا کرده یا به او القا می کنند که ما به خاطر تو در این زندگی مانده ایم. به این شیوه رفتاری «مثلث سازی» می گویند؛ چون بدون خواست دیگری، او را وارد مشکلات خود می کنیم؛«برو به بابات بگو نون نداریم، برو به مادرت بگو آماده شو می خواییم بریم خونه مادر بزرگت، به بابات بگو صدای تلویزیون رو کم کنه و…».
اینها نمونه ای از شیوه های برخوردی والدینی است که فرزندانشان را وارد مشکلات خود می کنند. در این مواقع، ما از بچه ها به عنوان واسطه استفاده می کنیم. اینگونه رفتارها باعث می شود آنها بعد از مدتی کاملا گیج شده و از اینکه بین کشمکش های والدین قرار گرفته اند خسته شوند. همچنین عاملی است برای ناراحتی و کمبود اعتماد به نفس آنها و باعث می شود بچه ها در آینده قهر کردن را به عنوان الگوی رفتاری خود در پیش بگیرند و نتوانند امنیت و آرامش واقعی را در محیط خانواده احساس کنند.

امان از دلخوری های کوچک

ممکن است گاهی بین زن وشوهر در زندگی مشترک دلخوری هایی به وجودبیاید که یا نتوانند درباره آن صحبت کنند یا نتوانند همدیگر را قانع کنند. بنابراین ترجیح می دهند دیگر چیزی نگویند، چون به نظرشان بی فایده می آید؛ بنابراین قهر می کنند؛ یعنی قهر همیشه به دنبال یک ناراحتی، سوء تفاهم یا دلخوری به وجود می آید که به نظر کسی که قهر کرده شیوه مناسبی بوده چون به روش دیگری نمی توانسته با آن مقابله کند ولی متأسفانه این رفتار بعد از مدتی تبدیل به عادت می شود.
مطمئنا این شیوه برخورد، مشکلاتی به همراه خواهد داشت؛ اولا ممکن است هیچ وقت حرف های واقعی بین زن وشوهر مطرح نشود. همچنین دلخوری ها را بیشتر کند و بدین ترتیب ریشه کدورت ها عمیق تر شود و بعد از مدتی هم نه تنها به کسی که دائم قهر می کند توجهی نمی شود بلکه ممکن است کم کم طرد هم بشود؛چون بالاخره این رفتار دیر یا زود طرف مقابل را خسته خواهد کرد؛ بنابراین نمی توان از این طریق مشکلی را حل کرد.

به قبل از قهر بر گردید

آیا راهی هم برای جلوگیری از قهر کردن طرف مقابلتان وجود دارد؟ به نظر می رسد با در نظر گرفتن بعضی مسائل می توان به نوعی از آن پیشگیری کرد.
بهترین کار برای پیشگیری از قهر طرف مقابل، این است که ۲ طرف به عنوان یک قرارداد از پیش تعیین شده به همدیگر قول بدهند که در زمان مناسبی دلخوری ها و کدورت های خود را مطرح کنند. البته تشخیص زمان مناسب باید حتما با توجه به خواست ۲ طرف باشد زیرا گاهی برای پیدا کردن زمان مناسب هم اختلاف سلیقه به وجود می آید؛ بنابراین بهترین زمان هنگامی است که ۲ طرف هم آمادگی صحبت کردن دارند و هم آمادگی شنیدن. باید توجه کنیم که بهتر است نگذاریم هیچ مشکل و موضوع مبهمی باقی بماند.
باید قبول کرد که در نهایت بعضی اختلاف سلیقه ها یا مشکلاتی هم هستند که راه حل خاصی ندارند. واقعیت این است که پاره ای از درگیری ها و دلخوری های گذشته شاید هیچ وقت حل نشوند؛ بنابراین دو طرف باید آنها را بپذیرند و دائم به آنها برنگردند؛ یعنی نباید با به وجود آمدن کوچک ترین مشکلی، دوباره بحث آنها را پیش کشید.

شخصیت یکدیگر را زیرسؤال نبرید

یکی دیگر از مسائلی که باید برای پیشگیری از قهر طرف مقابل درنظر داشت، این است که دقت کنیم به همدیگر و خانواده هایمان توهین نکنیم؛ مثلا اگر با یکدیگر قرار دارید و یکی دیرتر می رسد یا نتوانسته چیزی را که قول داده تهیه کند، سعی نکنید به شخصیت او توهین کنید و بگویید:«اصلا شما خانوادگی مسئولیت پذیر نیستید. تو همیشه بدقول و دروغگویی. هیچ وقت هم درست نمی شی و…».

 قهر زنها و مردها 

به کسی که قهر می کند جایزه ندهید

این درست است که پس از قهر همسر تان به دنبال راه حلی برای بازگشت دوباره او به خانه باشید. اما فراموش نکنید که این موضوع و چگونگی برخورد شما با آن بسیار مهم است؛ یعنی نباید به گونه ای عمل کنید که او باز هم این رفتار را تکرار کند؛ به عبارتی به قهر کردن دیگران جایزه ندهید.
همان بار اول از همسرتان بخواهید که این شیوه رفتاری خود را تغییر دهد. ضمن اینکه به او نشان دهید اگر بازهم این کار را تکرار کند، دفعه بعد برگشتی در کا ر نیست؛ چون این افراد معمولا راه حل های موقت و ناکار آمدی مثل قهر کردن را به شیوه های صحیح حل مشکلات ترجیح می دهند؛ بنابراین بهترین کار این است که به او بگویید راه مناسبی را انتخاب نکرده و بدین ترتیب نه تنها مشکلات تان حل نمی شود بلکه حل آنها سخت تر هم خواهد شد. چون قرار نیست در زندگی زناشویی کسی از دیگری رشوه بگیرد.
این شیوه هم در طولانی مدت، نه تنها جوابگو نخواهد بود بلکه شاید به جدایی های طولانی مدت هم منجر شود.

تفاوت قهر زنان و مردان چیست؟

معمولا وقتی مردان از موضوعی ناراحت می شوند و حتی خانه را ترک می کنند باید به آنها فرصت داد تا در خلوت خود بهتر تصمیم بگیرند و به نتیجه برسند. آنها معمولا بعد از چند روز بهتر می شوند و دوباره برمی گردند و معمولا قصد جدایی ندارند بلکه می خواهند فضای بیشتری برای فکرکردن داشته باشند و مدتی از صحنه دعوا و بگو مگو به دور باشند؛ درحالی که خانم ها وقتی قهر می کنند توقع دارند بیشتر به آنها توجه شود و در بعضی موارد نیز خواهان امتیاز بیشتری هستند. ولی زن و مرد با هر هدفی که قهر کنند باید بدانند راه مناسبی را انتخاب نکرده اند و این شیوه برخورد راه به جایی نخواهد برد.

بعد از قهر چه؟

اگر با تمام این مسائل و با توجه به عوامل پیشگیری از قهر، بازهم شرایطی به وجود آمد که یک طرف به دنبال ناراحتی و کدورت قهر کرد و ازخانه خارج شد، بهترین کار چیست و چطور می توانیم کاری کنیم که این موضوع به صورت عادت درنیاید و تکرار نشود؟
بهترین کار این است که ابتدا سعی کنید مشکل را بین خودتان حل کنید؛ یعنی اطرافیان، به ویژه خانواده هایتان را وارد مشکل خود نکنید. این موضوع چند ویژگی دارد؛ اولا اینکه خانواده ها و اطرافیان هم مشکلات خودشان را دارند. پس صحیح نیست که ما هم مشکل مضاعفی برایشان ایجاد کنیم.
به علاوه امکان دارد با توجه به گله و شکایت هایی که ما از طرف مقابلمان می کنیم، آنها بیش از حد از همسرمان ناراحت شوند، شناخت نادرستی از او پیداکنند و کلا دید آنها نسبت به همسرمان تغییر کند؛ تا اندازه ای که حتی پس از حل مشکل ۲ طرف هم آنها دیگر نتوانند طرف مقابل را مانند قبل بپذیرند و به نوعی حرمت ها از بین برود و نگرش ها نسبت به هم تغییر کند. بدین ترتیب به جای اینکه مشکل حل شود بیشتر به آن دامن زده می شود.
به طور کلی بهتر است از کمک گرفتن و دخالت دادن افراد غیرمتخصص در مشکلات و مسائل مان خودداری کنیم. اگر هم در مواردی نیاز به مشورت و کمک داشتیم بهتر است از افراد بی طرف، متخصص و مشاور کمک بگیریم.
گاهی بعضی زنان فکر می کنند با به وجود آمدن هرگونه مشکلی اگر بتوانند شوهرشان را تحت فشار قراردهند، زودتر به نتیجه می رسند. برای همین مهریه شان را به اجرا می گذارند. شاید آنها در یک مقطع زمانی بتوانند همسرشان را تحت فشار قرار دهند اما فراموش نکنید کشاندن پای فرد به دادگاه، آنقدر تجربه تلخی است که حتی اگر دوباره هم بخواهید زیر یک سقف برگردید، مسلما آن زندگی دیگر مانند قبل نخواهد شد.