صاحب پاساژ علاءالدین کیست؟

حاج رضا علاءالدین، مالک و سازنده پاساژ علاءالدین در خیابان جمهوری تهران که قلب خریدوفروش موبایل در پایتخت است، با این جمله نشان می دهد خیلی هم از شهرتی که از این راه به دست آورده رضایت ندارد.

 

از او تا به حال دو گفت وگو در مطبوعات کشور منتشر شده. یکی در روزنامه ایران و دیگری مجله همشهری جوان که اطلاعات این مطلب نیز برگرفته از آنهاست. او در یکی از گفت وگوها توضیح می دهد از ابتدای دهه۵۱ در تقاطع خیابان جمهوری و حافظ کاسب بوده و کارگاه و فروشگاه پلاستیک فروشی داشته که آرام آرام بر وسعت آن افزوده، به طوری که در سال۵۳ حدود هزارمتر از فضای کنونی پاساژ را خریداری کرده است.

این وضعیت تا پایان جنگ و سال های ۶۸ تا ۷۱ که بخش دیگری از زمین های اطراف خریداری شده، ادامه یافته. پس از تهیه نقشه و طی مراحل قانونی از ابتدای سال ۷۴ تخریب و ساخت مجموعه شروع شده است. این ساخت وساز چهارسال به طول انجامیده و از سال ۷۸ تا ۷۹ آرام آرام و فازبه فاز واگذاری ها آغاز شده و در نهایت ۱۱طبقه با حدود هزارو۱۱۱ مغازه در سه فاز واگذار شده است. این مجموعه به چنان شهرتی دست یافته که کمتر کسی است که از موبایل صحبت کند و یادی و نامی از «علاءالدین» نکند. علاءالدین بورس اصلی گوشی موبایل در تهران و به تبع آن در ایران است. تخمین زده می شود که این پاساژ بیش از هزارمیلیاردتومان ارزش داشته باشد و ده هامیلیاردتومان گردش مالی اش باشد.اکثر شرکت های بزرگ موبایل سازی، برای خود دفتری در آنجا دارند و گوشه ای برای خود گرفته اند. درودیوارش از درون و بیرون پر از تبلیغات است. مغازه های کوچک اما زیاد، درست مثل آنچه که خود «حاج رضا» درباره نظام مالی کاسب های پاساژ می گوید:«اینجا کاسب ها، سود کم می گیرند ولی در عوض زیاد می فروشند. این یک نوع انتخاب استراتژی برای فتح بازار است.» 

وی در گفت وگوهای اندکش تاکید می کند اعتقاد دارد که پاساژ قشنگی نمی خواهد. قشنگی باید در رفتار و برخورد کاسب ها باشد. وی می گوید:فرد باید کاسب خوشنام و درستی باشد. ما این مجموعه را به آدم های سالم و صادق فروختیم و از آنها استفاده کردیم. برای ما مهم است که چه کسی می خرد. ما برای اینکه این مجموعه راه بیفتد، مغازه ها را به افراد جوان و جویای کار با شرایط ۴۱ تا ۶۱ماه قسطی واگذار کردیم. 

برای اینکه این بازار راه بیفتد و رونق بگیرد خون دل ها خوردیم و رنج ها کشیدیم. اینطوری نبوده که همه چیز حاضر و آماده باشد. این همه پاساژ در این منطقه ساخته شده ولی هیچ کدام نتوانسته اند به جایگاه و اهمیت علاءالدین برسند. به جز تبلیغات، حسن خلق کاسب های پاساژ هم اهمیت داشته است. ضمن اینکه ما تلاش کردیم مشتری هایی که به علاءالدین می آیند راضی بروند و اگر اختلافی هم بین کاسب با مشتری پیش آمد آن را حل وفصل می کنیم. محلی را در نیم طبقه پاساژ برای حل وفصل اختلاف بین مشتری و کاسب راه اندازی کردیم. این محل با مدیریت ما و با همکاری کاسب های خوشنام پاساژ اداره می شود. بسیاری از مشکلات پیش آمده را به خوبی حل وفصل کرده ایم و اکثرا به نفع مشتری تصمیم گرفته ایم تا مردم راضی از اینجا بروند».  پاساژ کنار «علاءالدین» از طبقه دوم به بعد چندان رونقی ندارد. او در زیر سایه «علاءالدین» می زید و به گفته یکی از مسوولانش از ترشحات علاءالدین است که ما خیس می شویم.

وی در پاسخ به این پرسش:در بازار شایع شده که شما به فرد خاصی «وصل» هستید. آیا درست است؟ می گوید:«نه والله. من جز خدا به کسی وصل نیستم و با هیچ فرد و گروهی هم که جزو مردان سیاسی کشور باشد مراوده و بده بستان ندارم. البته همه کسانی را هم که به مردم خدمت می کنند دوست دارم. او اعمال نفوذ خود را هم برای تغییرات در سطوح مدیریتی برخی دستگاه ها انکار کرده و می گوید:«دلیلی ندارد که چنین اقداماتی را انجام دهم.»من فقط از رییس پاسگاه منطقه درخواست کردم که یک باجه و کیوسک پلیس زیر پل بگذارند تا این منطقه که مورد رجوع خانواده ها و مردم است با امنیت بیشتری مواجه باشد. ضمن آنکه این محل به دلیل اینکه کاسب های فراوانی دارد و حجم قابل توجهی پول جابه جا می شود نیازمند امنیت بیشتری است که پلیس در این زمینه می تواند یار و کمک رسان کسبه و مردمی باشد که به اینجا رجوع می کنند. ما فقط پول و هزینه نصب کیوسک پلیس را پرداخت کردیم. همین.

حاج رضا علاءالدین هفته قبل به کسبه نگران گفته بود غیرممکن است اینجا تخریب شود و اگر موفق شدند اینجا را خراب کنند، من ریشم را می تراشم. فارس همچنین نوشته است او از دیروز به شمال کشور سفر کرده و در دسترس نیست.