چرا درد کاغذ وحشتناک است؟

 چرا درد کاغذ وحشتناک است؟

برش پوست توسط یک برگه کاغذ A4 نمی تواند مانع شکسته شدن ساختار پوست شود، اما چرا این اتفاق ناخوشایند تا این اندازه دردناک است.

بریدن توسط یک برگه دردناک است اما نمی تواند مانع شکسته شدن ساختار پوست شود

دردِ کاغذ

کاغذ به ظاهر بی آسیب است، اما تقریبا تمام افرادی که یک بسته کاغذ نو را داخل دستگاه فتوکپی گذاشته باشند یا حتی یک کتاب نو را ورق زده اند، می دانند که این کالای مفید و زیبا چه راز عمیق و تاریکی را در اعماق قلب خود یدک می کشد. اگر کاغذ به شکلی صحیح به کار گرفته شده باشد، می تواند سلاحی واقعا جدی باشد:بریده شدن پوست توسط کاغذ می تواند دردی وحشتناک داشته باشد!

[در زبان انگلیسی و فرهنگ غربی، اصطلاحی به نام “مرگ با ۱۰۰۰ زخم کاغذ*” وجود دارد که بر اساس آن، مردم معتقدند که اگر ۱۰۰۰ زخم توسط کاغذ به وجود آید، شخص جانش را از دست خواهد داد که احتمالا ریشه تاریخی خاص خودش را دارد. اما آیا این عبارت به معنای واقعی کلمه صحت دارد؟]

چرا تحقیقی در این زمینه انجام نشده است؟
تعداد پژوهش های علمی صورت گرفته در این زمینه چندان زیاد نیست، زیرا هیچکس احتمالا دوست ندارد در چنین تحقیقی به عنوان شرکت کننده حاضر شود. آیا شما دلتان می خواهد دستتان چندین مرتبه توسط کاغذ نو بریده شود؟ اصلا از شکنجه شدن خوشتان می آید؟

دکتر هیلی گلدباک، استاد دانشکده پوستِ دانشگاه UCLA آمریکا می گوید:«قادریم توسط دانش آناتومی که در اختیار داریم، پاسخ این سوال را کشف کنیم. آناتومی بدن به کمکمان می آید.»

همه چیز به “انتهای رشته های عصبی” مربوط می شود. قبل از هر چیز باید متذکر شویم که گیرنده های دردِ موجود روی بند انگشت نسبت به قسمت های دیگر بدن از تمرکز بسیار بیشتری برخوردار است. البته دکتر گلدباک فورا می گوید:«اگر کاغذ را روی صورت و قسمت دیگری از بدنتان بکشید، باز هم باید متحمل درد شوید. می توانید تصورش کنید.»

بنابراین چرا وقتی کاغذ را روی ران پا، بازو و حتی غوزک پا می کشیم، باز هم باید تا این حد درد بکشیم؟ البته می دانیم که درد این نواحی در مقایسه با شدت درد بند انگشتان جزئی تر است.

زخم ناشی از برش کاغذ عمیق نیست، اما درد وحشتناکی دارد

درد بریدن کاغذ عمیق نیست اما بسیار درد آور است

تست عصب شناختی
اگر کنجکاو شده اید، شما خودتان نیز می توانید این مسئله را تست کنید. برای این کار کافی است تستی را انجام دهید که روانشناسان و عصب شناسان انجام می دهند. یک عدد گیره کاغذ را برداشته و حالت گیره ای آن را با صاف کردنش از بین ببرید تا اینکه هر دو سرِ آن در یک جهت قرار گیرند. اگر با آن گیره کاغذ به دست و صورتتان فشار وارد کنید، احتمالا می توانید درد هر دو سر گیره را روی آن قسمت از بدنتان احساس کنید. به این اتفاق “تمایز دو نقطه ای” گفته می شود.

از آنجایی که انتهای رشته های عصبی روی پوست در آن نقاط از بدن در مقادیر فراوان وجود دارد، آن دو نقطه باید خیلی به هم نزدیک باشند تا نتوانید درد آن دو را از هم تشخیص دهید.

حال همین کار را روی کمر و یا پاهایتان امتحان کنید. اگر بخواهید درد هر دو نقطه را به طور کاملا جداگانه احساس کنید، باید درد وارد شده در فاصله ای نسبتا دور از هم قرار داشته باشند. دلیلش این است که تراکم توزیع انتهای رشته های عصبی در آن نواحی به نسبت کمتر است.

نقش تکامل
این اتفاق در حقیقت از بُعد تکاملی نیز معنا می دهد. دکتر گلدباک می گوید:«ما از طریق بند انگشت است که می توانیم دنیا را تجربه کنیم. بنابراین منطقی به نظر می رسد که تمرکز انتهای رشته های عصبی در آن نقاط بسیار بیشتر از نقاط دیگر بدن باشد. در واقع این اتفاق نوعی مکانیسم ایمنی محسوب می شود.»

کاملا منطقی به نظر می رسد که مغز انسان “رشته های عصبی” بیشتری را به بند انگشت تخصیص دهد، زیرا ما توسط همین بند انگشتان است که تهدیدات احتمالی را مرتب نظاره می کنیم؛ در حقیقت بند انگشت مهمترین ابزار بدن برای تعامل با هستی است.

برای نمونه اگر جسمی بسیار داغ یا تیز در مقابلتان قرار گیرد، احتمال اینکه با دست با آن مواجه شوید بسیار بیشتر از هر قسمتی از بدن است. بنابراین سیر تکاملیِ بدن ما اینگونه پیش رفته که آن درد وحشتناک بیش از هر چیز نصیب بند انگشتان شود. در واقع به همین دلیل است که همیشه دوست دارید دستانتان را در محل امنی نگه دارید.

هیولاهای میکروسکوپی
نوبت به خود سلاح می رسد! کافی است در گوگل جستجویی کوتاه بزنید تا متوجه شوید که کاغذ به خاطر ماهیت متخلخل خود، محلی مناسب برای پرورش باکتری است که تمام آن باکتری ها فقط منتظر ایجاد زخمی روی پوست هستند تا به داخل آن نفوذ کنند. با این حال فارغ از صحت یا عدم صحت انتقال باکتری، نمی توان وجود باکتری یا دیگر هیولاهای میکروسکوپی را عامل آن درد وحشتناک دانست. دست کم در لحظه بریده شدن پوست توسط کاغذ، نمی توان عامل درد را باکتری ها دانست. باکتری تنها زمانی موجب عفونت می شود که زخم درمان نشود که خود بسیار دردآور بوده و البته زمان می خواهد.

لبه های کاغذ شاید صاف به نظر برسد، اما در حقیقت دندانه دار بوده که می تواند مانند اره پوست را ببرد

پس چرا کاغذ دردآور است؟
اما این مسئله که زخم ایجاد شده با کاغذ به شکل منحصر به فردی دردآور است را می توان بیشتر باز کرد.

دلایل دردآور بودن کاغذ

کاغذ با چشم غیر مسلح کاملا صاف و نرم به نظر می ‎رسد، اما اگر با یک ذره بین قوی به آن نگاه کنید، خواهید دید که کاغذ بیشتر از آنکه شبیه تیغ باشد، با اره شباهت دارد. بنابراین هرگاه تیزیِ کاغذ پوست شما را از وسط پاره می کند، یک درد شدید از خود به جای می گذارد که هیچ شباهتی با جراحت نرم ندارد. کاغذ شکافی بد روی پوست شما می اندازد اما نه از زخم هایی که چاقو یا تیغ روی پوست می اندازند.

اگر این دلایل کافی نیست، پس به نکته بعدی توجه کنید:زخم های ایجاد شده توسط کاغذ سطحی است – اما نه خیلی سطحی؛ دکتر گلدباک می گوید:«زخم کاغذ آنقدری عمیق است که لایه رویی پوست را بردارد، در غیر این صورت اصلا دردی ندارد زیرا در لایه روییِ پوست هیچ رشته عصبی ای وجود ندارد.»

آیا معما برایتان حل نشده؟
اما خب زخم کاغذ آنقدرها عمیق نیست که همین مسئله به خاطر درد زیادش، خود به معمایی شگرف تبدیل شده است. بنابراین بی دلیل نیست که چرا برش کاغذ به تهدیدی مهم برای ما محسوب می شود. زخم عمیق تر موجب خونریزی می شود. خون لخته شده و دلمه می بندد. زیر همین دلمه خون است که کاغذ می تواند به دور از جهان بیرون، خودش را التیام بخشد. اما زخم کاغذ به خاطر سطحی بودنش چنین دلمه خونی را در پی نخواهد داشت.

مادامی که شما زخم را باندپیچی نکنید و یا از پماد آنتی بیوتیک بر روی آن استفاده نکنید، اعصابی که با برش کاغذ پاره شدند همچنان در معرض دنیای بیرون قرار می گیرند که مسئله باعث وخیم تر شدن اوضاع اعصاب آن ناحیه می شود.

گیرنده های درد
اگر خون از انتهای رشته های عصبی محافظت نکند، گیرنده های درد مدام در معرض حمله عناصر خارجی قرار می گیرند و تا زمانی که شما روی زخم ایجاد شده توسط کاغذ را باندپیچی نکنید، اعصاب پیام هشدار را مرتب به مغز ارسال می کنند تا مغز را از فاجعه رخ داده باخبر سازد. البته این اتفاق دقیقا وظیفه گیرنده های درد است.

شدت بالای درد ناشی از برش کاغذ احتمالا به خاطر حساسیت بالای دست و انگشتان ماست

این مسئله در حد فرضیه باقی می ماند و مشکل اینجاست که هیچ کس تاکنون آن را آزمایش نکرده است. با این حال، دکتر گلدباک معتقد است که فرضیه ما منطقی است.

متاسفانه هر یک از ما به ناچار چندین مرتبه در طول زندگی مان از زخم ناشی از برش کاغذ درد کشیده و خواهیم کشید. خوشبختانه، آن جمله* معروف صحت ندارد. هزار زخم ایجاد شده توسط کاغذ قطعا خیلی درد خواهد داشت، اما شما را نخواهد کشت.