رامبد جوان فیلمسازی را با زایمان مقایسه کرد !

 

رامبد جوان با چهارمین اثر سینمایی خود با نام «نگار» در بخش سودای سیمرغ سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. او درباره فیلم جدیدش به ستاد خبری جشنواره می گوید:«ذهن من همیشه پیرامون موضوعاتی چرخ می زند که از دغدغه هایم می آید. فیلم نگار نتیجه کنکاش ذهنی ام درباره خشونت است؛ اینکه چه می شود که انسان دست به خشونت می زند. یکی از دلایل بروز خشونت، ناتوانی در برقراری ارتباط میان افراد است. در واقع شخص با بروز خشونت سعی دارد دیگران را متوجه حضور خودش کند. «نگار» به این موضوع می پردازد. ربطی به فیلم های قبلی من ندارد و تجربه جدیدی است که برایم ارزشمند است.»

 

رامبد جوان با اشاره به این که جشنواره فیلم فجر نیازمند ثبات است، گفت:«در سال های قبل که بخش های جشنواره از هم تفکیک بودند، امتیاز ویژه ای برای فیلمسازان اول قائل می شدند. تعداد مشخصی فیلم در یک بخش مجزا انتخاب و داوری می شد که شاید این ذهنیت به وجود آید که با ادغام بخش ها، این امکان از آنها گرفته است، اما به شخصه معتقدم اگر فیلمسازی توانایی ساخت فیلم بلند را داشته باشد و برای فیلمش تهیه کننده و عوامل مناسب پیدا کند، یک فضای استاندارد را به وجود آورده است، پس می تواند با فیلمسازان دیگر – فارغ از تجربه و سابقه شان- رقابت کند. با ادغام بخش «نگاه نو» در بخش «سودای سیمرغ» موافق هستم، به شرط آن که این تغییر را سال دیگر هم شاهد باشیم، نه اینکه با تغییر دبیر، قوانین به کل تغییر کند. باید تکلیف فیلمساز با جشنواره روشن شود.»

فیلمسازی از زایمان هم سخت تر است!

کارگردان «نگار» درباره واکنش هایی که از سوی فیلمسازان در زمینه انتخاب و داوری فیلم ها در جشنواره صورت می گیرد، اظهار داشت:«فیلمسازی کار بسیار سختی است. سینما هنر گرانی است. نگارش فیلمنامه خوب و رسیدن به قصه جذاب از زایمان هم کار سخت تری است! وقتی فیلمسازی از این همه سختی و مشقت گذر می کند و فیلمش در معتبرترین جشنواره ایران دیده نمی شود، طبیعتا خشمگین می شود و این خشم را با اتهام به همه کس و همه چیز ابراز می کند. فیلمساز امیدوار است که با جشنواره موجب شود فیلم او در اکران عمومی بیشتر بفروشد یا حتی اگر نفروخت، دلش به جایزه و توجهی که جشنواره به او کرده، خوش باشد.»

 

رویاهایت را فراموش نکن!

جوان در ادامه درباره نبود تنوع ژانر در سینمای ایران گفت:«تنها و تنها دلیل بی توجهی به تنوع ژانر در سینمای ایران، این است که ما بلد نیستیم رویاپردازی کنیم. اگر رویاپرداز بودیم، می گفتیم حرفه مان سینماست پس هرجور که دل مان بخواهد و بلد باشیم، فیلم می سازیم. نبود این اخلاق در ما باعث شده تا فیلمسازان ریسک نکنند. فیلمسازی که رویاپرداز باشد ریسک کردن را به جان می خرد؛ چراکه به جادوی سینما اعتقاد دارد. دیگر برایش تهیه کننده و جشنواره و تماشاچی مهم نیست. فارغ از محاسبات و دو دوتا کردن، فیلمی می سازد که از ذهن و قلبش می آید. قطعا چنین فیلمی مخاطب هم پیدا خواهد کرد، درست مثل فیلمسازان بزرگ تاریخ سینما. از خودمان باید بپرسیم چرا فیلم می سازیم؟ جواب من این است، اگر فیلم نسازم، احساس افسردگی و بطالت و ناتوانی می کنم. فیلم می سازم تا با آن دغدغه های ذهنم مثل خشم، عشق و کابوس را به تصویر بکشم. ابزارم هم سینماست. حالا اینکه تا چه حد خوب از این ابزار استفاده کرده ام، به شعور و توانایی من برمی گردد. اگر اینطور رفتار شود، دیگر شاهد کپی کاری و ترس و فرار از ریسک نیستیم، چون هرکس زبان خودش را برای روایت دارد. در این پروسه ژانر خلق می شود.»

یک پیشنهاد به دبیر جشنواره

کارگردان «نگار» در پایان خطاب به دبیر جشنواره فیلم فجر گفت:«محمد حیدری عزیز که به نظرم تمام تلاش ات را برای برقراری نظم در جشنواره فجر عزیز کرده ای، سعی کن برای مدون کردن قوانین هم اقدامی انجام بدهی. جشنواره اگر قانونمند شود دیگر نیاز نیست که همه اقشار از آن راضی باشند. راضی نگه داشتن همه، جشنواره را بی اعتبار می کند. باید برای جشنواره شخصیت قایل شویم.»