زیبا بروفه : اصلاً عمل زیبایی نداشتم

زیبا بروفه متولد ۱۳۵۴ تهران، حرفه بازیگری را با فیلم شب روباه به کارگردانی همایون اسعدیان آغاز کرد. زیبا بروفه فارغ التحصیل حقوق قضایی است. او همسر پیام صابری چهره پرداز و بازیگر است.

در ادامه گفتگویی با زیبا بروفه را میخوانید. بازیگری که که اخیراً کم کار تر شده بود و حالا با دو سریال که یکی پس از دیگری پخش می شود مهمان خانه مخاطبانش خواهد بود. زیبا بروفه این روزها سریال خانه ای روی تپه کار داریوش یاری را روی آنتن شبکه ۲ دارد و پس از این سریال نیز مجموعه رخنه کار حسین تبریزی با بازی او پخش می شود. بروفه در این گفت وگو از کم کاری، تغییر چهره و بازیگری برایمان گفت.

پس از ۱۶ سال فعالیت به رغم پتانسیل و ظرفیتی که از شما سراغ داریم هنوز زیبا بروفه ستاره را ندیدیم، بگذارید سؤالم را ساده بپرسم، چرا ستاره نشدید؟
درست می گویید، نظرتان را می پذیرم. دلیل این موضوع چندان به من مربوط نمی شود چون چیزی که قرار بود از من دیده شود و بر اساس آن قضاوت شوم و بسنجند که در چه سطحی بازیگری زیبا بروفه را قرار دهند، بر می گردد به مردم و عوامل حرفه ای سینما. از آن بخشی که به مردم مرتبط می شود صددرصد مطمئنم چون بین این مردم زندگی می کنم و بازخورد کارهایم را می گیرم. گاهی که کم کار هستم، همیشه می شنوم که چرا نیستید، چرا کار نمی کنید و این یعنی همچنان حضورم را می خواهند و می پرسند چرا در سینما نیستید یا می گویند ای کاش فلان فیلم را شما بازی می کردید. تعریفم این است که یک بازیگر باید دعوت به کار شود، فیلمنامه را بخواند و اگر نقش را دوست داشت، بپذیرد.

آیا این کم کاری خودخواسته بود؟
بخش عمده اش خودخواسته بود. من زمانی را در اوج حرفه ام نتوانستم کار کنم و بعد از آن برگشت دوباره ام زمان برد، تلویزیون برایم مهم است چون شروع کارم با تلویزیون بود، فکر می کنم چون رسانه عمومی است و همه مردم به آن دسترسی دارند، باید کاری را انجام بدهم که هم خودم دوست داشته باشم و هم مردم. چند کار سینمایی، چند کار شبکه خانگی و شاید دو تله فیلم بازی کردم.
 

فکر می کنم حالا اتفاقات خوبی افتاده که شما دوسریال را با فاصله زمانی کم روی آنتن خواهید داشت چون پس از خانه ای روی تپه ساخته داریوش یاری، پخش سریال رخنه کار حسین تبریزی آغاز می شود.
درباره سریال خانه ای روی تپه هم آقای یاری گفتند اپیزودیک است من گفتم چندان دوست ندارم تا این که او فیلمنامه را فرستاد، خواندم و دیدم شخصیت متفاوتی است. من آدم بداخلاق وسواسی نیستم، به خاطر این تفاوت ها پذیرفتم و خدا را شکر سریال موفق شد.

سریال رخنه هم قرار بود برای محرم باشد اما زمان کم بود. کلیت قصه را دوست داشتم. نقش وحید که شخصیت اصلی داستان است خیلی نقش خوبی است. معصومه نقشی که من بازی می کنم در کنار وحید است، نقش دوست داشتنی و شیرینی بود و آنقدر خوب بود که دلیلی برای نپذیرفتن کاراکتر نداشتم.

چه جالب نام این شخصیت هم معصومه است و همنام نقشتان در مجید دلبندم. بله، تا همین اواخر برخی مردم که نام من را خاطرشان نمی آید، با اسم معصومه صدایم می زدند. فکر می کنم با سریال رخنه آن شخصیت هم دوباره تداعی و زنده می شود.

وقتی به کارنامه تان نگاه می کنم، متوجه می شوم هر جایی در نقش هایتان کشفی انجام داده اید دلنشین تر و تأثیرگذارتر بوده است اما این کشف در همه نقش هایتان رخ نداده است؟
این خودخواسته نبوده است، من برای بازی کردن در یک نقش تصمیم نمی گیرم که مثلاً چقدر خوب بازی کنم یا لازم نیست خیلی بازی کنم کافی است بروم سر صحنه. این گونه با خودم قول و قرار نمی گذارم و اگر کاری را قبول می کنم با این نیت می روم که حتی اگر فیلمنامه خوب نیست ولی نقش خوب است، خوب بازی کنم.
 

مثلاً فیلمنامه ای را خواندم که دو زن اصلی داشت. خانم خانه، خدمتکار خانه. خانم خانه را قبلاً بازی کردم و خیلی برایم متفاوت نبود ولی خدمتکار برایم جالب و متفاوت بود. من دوست داشتم و گفتم این نقش را بازی می کنم. تهیه کننده هم از دوستان خودم بود و اصلاً فکر نمی کرد،بپذیرم. فکر کردم نقشی که نوشته شده با کمی تغییرات می تواند به یادماندنی باشد. با این نیت سرکار رفتم اما متأسفانه همه چیز دست بازیگر نیست و عوامل دیگری از جمله کارگردانی و… وجود دارد، نتیجه آنچه من می خواستم نشد.
 

من می توانم تضمین شده بگویم یک نقش را دو کارگردان از یک بازیگر کاملاً متفاوت می سازند. این را نمی توانیم کتمان کنیم، شاید در کاری جلوی دوربین تلاش کردم تمام توانم را به کار بگیرم اما بعدها گفته ام کاش این کار را بازی نمی کردم قطعاً این پشیمانی بیننده را هم اذیت می کند و کاملاً متوجه احساس من به عنوان بازیگر می شوید.

به نکته جالبی اشاره کردید، به رغم این که چهره و فیزیک تان بیشتر به بانوان شیک می خورد، اما نقش خدمتکار را هم بازی می کنید؟
مثلاً در سریال «خانه ای روی تپه» نوع گریمم طوری بود که نشان دهد این زن عصبی است و به قول معروف زود از کوره در می رود. طی سال هایی که کار می کنم سماجتی روی گریم در جهت زیباترشدن یا نزدیک شدن به «خود» واقعی ام نداشتم.
 

مثلاً اگر قرار بوده زن شیک امروزی باشد سماجت کردم که درست باشد و اگر هم خدمتکار بازی کردم سماجت کردم تا واقعاً خدمتکار باشد. نقشی که بازی می کنم که من نیستم، فقط کاراکتر را روایت می کنم پس باید شبیه او باشم. مثلاً در سریال رخنه که ان شاءالله خواهید دید گریم متفاوتی دارم.. زن بارداری است با صورت پف کرده و چشم های ریز. وقتی خودم را با این گریم در آینه دیدم واقعاً لذت بردم چون با نقشم زندگی می کنم. در تصویرم دنبال این که ابرویم چه شکلی شد یا ای وای که بینی ام بزرگ تر نشان داده شد، نیستم. فکر می کنم دیگر از من بعید است البته از ابتدا هم مهم نبود حتی مردم که مرا می بینند می گویند چقدر با تصویرتان فرق دارید برخی مواقع این موضوع را زیاد از حد به طراح گریم سپردم.

در کارهایی که طی سال های گذشته انجام دادید چهره تأثیرگذار و مثبتی را از خود نشان دادید، فکر نمی کنید عمل های زیبایی که روی صورتتان انجام دادید از تأثیرگذاری چهره تان کاسته است؟
سؤال خوبی پرسیدید، من اصلاً عمل زیبایی نداشتم. جالب اینجاست در این سریال جدیدم هم طراح گریم می گفت «به من گفته بودند زیبا بروفه عمل زیبایی داشته و نگران بودم چگونه باید چهره ات را طراحی کنم». من واقعاً عمل زیبایی نداشتم، فقط پاکسازی پوست و ماساژ صورت انجام دادم که لازمه نگهداری صورت هستند و عمل زیبایی محسوب نمی شوند.

اگر می خواستم عمل کنم سالها پیش، بینی ام را عمل می کردم چون همیشه با برجستگی نوک بینی ام مشکل دارم اما فکر می کنم من را با همین صورت می شناسند و نباید به آن دست بزنم، البته هیچ اصراری به ثابت کردن این موضوع ندارم و صورتم تیغ جراحی را لمس نکرده است.

و در کارنامه تان تئاتر ندیدم.
نه، جالب است به شما بگویم شاید من تا ۴ سال پیش پیشنهاد کار تئاتر نداشتم. فکر کنم برای کمتر بازیگری این اتفاق بیفتد اما طی این سالها پیشنهاداتی داشتم که نتوانستم بپذیرم چون سرکار یا سفر بودم البته کار نمایشنامه خوانی هم انجام دادم که دوست داشتم، اخیراً فکر می کردم باید حتماً تئاتر کار کنم.