مهم ترین نکات درباره سن ازدواج در زنان و مردان
دانستنی های مهمی درباره سن ازدواج در زنان و مردان
ازدواج مهم ترین اتفاق در زندگی یک فرد است که آینده فرد را تحت تاثیر قرار میدهد . انتخاب برای ازدواج باید با سنجش معیارهای مهمی صورت بگیرد اما پیش شرط هایی برای این انتخاب وجود دارد . سن ازدواج در زنان و مردان یکی از معیارهای مهم در ازدواج است که در این دو جنس تفاوت هایی با هم دارد. از نظر ما سن ازدواج باید مبتنی بر سه اصل بلوغ جسمانی، بلوغ روانی و بلوغ اجتماعی باشد.
انتخاب همسر مهم ترین و سرنوشت سازترین انتخاب فرد است. انتخابی که خیلی ها آن را به تعویق می اندازند تا درست تصمیم بگیرند. تا جایی که ممکن است تصمیم گیری دیر هنگام آنها را از عرف ازدواج عقب بیندازد.
سن ازدواج در زنان و مردان
سن عددی است که شما خود را با آن معرفی می کنید اما آیا واقعا سن شما همان عددی است که از شناسنامه تان استخراج شده؟
سن حقیقی برآیندی است از سن زیستی و اطلس ژنتیکی و کروموزومی، سن روانی و عقلانی و سن تقویمی و شناسنامه ای. بنابراین، در ازدواج شاید بیشتر از سن تقویمی، سن حقیقی ملاک باشد. جوانی که ظاهرا بالغ است ممکن است به دلیل ناپختگی سن حقیقی کمتری داشته باشد و جوانی با تجربه، شاید سن حقیقی اش از سن تقویمی اش فراتر رود.
با این وجود هنوز سن از نظر برخی، یک مساله جدی و یک مانع فرهنگی در ازدواج به حساب می آید. پسران پا به سن گذاشته زیادی هستند که هنوز اصرار دارند با دختران زیر ۳۰سال ازدواج کنند و دختران زیادی هستند که به صرف یکی دو سال بزرگتر بودن از پسر به او جواب رد می دهند.
سن ازدواج در زنان و مردان متفاوت است
بنابراین لازم است به چند نکته مهم درباره سن ازدواج در زنان و مردان اشاره کنیم:
* همانطور که گفتیم، سن حقیقی انسان آمیزه ای است از برآیند سه مولفه اساسی. سال تولد و سن شناسنامه ای، ساختار ژنتیکی، سن زیستی و بیولوژیکی و سن روانی و عقلانی و نشاط و سرزندگی حیاتی.
سن روانی افراد همیشه با سن شناسنامه ای آنها هم خوانی ندارد. معنا و مفهوم سن حقیقی این است که زنان و مردان که در یک روز و سال معین متولد شده اند و اینک حدود ۲۰، ۳۰، ۴۰، و ۵۰ سال از تقویم زمان تولد آنها گذشته است، لزوماً از شرایط زیستی و روانی همانند برخوردار نیستند، چون رگه ها و ساختار ژنتیکی، اطلس کروموزمی، شرایط زیست بیولوژیکی و وضعیت روانی، زمان و شرایط انعقاد نطفه، حیات جنینی(قبل از تولد)، شرایط حاکم بر زمان تولد، وضعیت زیستی و عاطفی مصوینت های بدنی و استانداردهای بهداشتی در دوران رشد و تحول بعد از تولد، سرزندگی و نشاط حیاتی، آرامش روانی، بهره مندی از نگرش مثبت و انگیزه تلاش، دلبستگی امن به والدین محبوب، احساس غنی وهمدلی و همانندی با وی، اکتساب آمادگی های عاطفی و روانی و کفایت های عقلانی در ایفای نقش خطیر همسری و آرامش آفرینی قبل از ازدواج، عموما در بین مردان یا زنانی که کاملا همسن هستند، به طور فوق العاده و قابل ملاحظه ای متفاوت است.
* نمی توان سن مشخصی را به عنوان سن مطلوب ازدواج برای مناطق مختلف ایران و جهان در نظرگرفت. به طور کلی هر جوانی که بلوغ جنسی را تجربه کرده و با گذار از آن در صورت بهره مندی از رشد مطلوب جسمانی، برخورداری از هوشمندی، کفایت های عقلانی، سلامت روانی، تعهد و توان مسئولیت پذیری خانوادگی و اجتماعی، درک و احراز صلاحیت های بایسته و شایسته همسری و مهارت های بالفعل یا بالقوه آرامشگری و آرامش آفرینی ماندگار می تواند به انتخاب فردی که او را همسری مطلوب می انگارد، بیاندیشد.
برخی این شرایط را در حدود ۱۸ تا ۲۰ سالگی می یابند، بعضی کمی زودتر و بعضی تا حدود ۲۵ سالگی و حتی بیشتر از آن نمی توانند شایستگی های لازم را به دست آورند.
بنابراین با توجه به متغیرها و مولفه های گوناگون در بحث سن حقیقی نمی توان برای مناطق مختلف شهری و روستایی ایران و جهان سن مشخصی را به عنوان سن پایه یا مطلوب ازدواج تعیین کرد.
* در نیم قرن گذشته که امید به زندگی در جمعیت زنان و مردان به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته، تعریف سن حقیقی هم تفاوت پیدا کرده. شاید بتوان گفت که دختران ۴۰ ساله امروزی مانند دختران ۲۰ ساله چندین دهه گذشته هستند. علاوه بر آن استانداردهای بهداشتی نسبت به گذشته فوق العاده فراگیر شده زنان از بیشترین سلامت زیستی و مراقبت های بهداشتی برخوردار بوده و به دور از بسیاری از آسیب های گذشته می توانند در هر سنی ازدواج کرده و توفیق فرزندآوری را در بعد از سنین ۴۰ و ۴۵ سالگی داشته باشند.
پژوهش های انجام شده در چندین کشور مختلف در چند سال اخیر بیانگر این حقیقت است که ازدواج زنان بعد از ۳۵ و ۴۰ سالگی به یک پدیده کاملا طبیعی تبدیل شده و فرزندآوری بعد از ۴۵ سالگی با بیشترین دقت و مراقبت های ویژه صورت پذیرفته عموماً این گروه از مادران فرزندانی سالم و هوشمند به دنیا می آورند و میانگین آسیب های احتمالی نوزادان آنها کمتر از میانگین همه موالید جامعه است.
بنابراین تصور نادرست کلیشه ای در نزد برخی از عوام که همه زنان در سنین بالای چهل سالگی فوق العاده شکسته می شوند کاملا ناصحیح و ناروا و به دور از مروت و انصاف علمی است.
در واقع سلامت زیستی و پویایی حیاتی دختران ۴۰ ساله امروز همانند دختران ۲۰ ساله چهل تا پنجاه سال گذشته است و همان طوری که پیش تر اشاره شد مطلقا روا نیست که در مخاطب قرار دادن دختران مجرد ۴۰ سال به بالا که عموماً از نظر زیستی و روانی آمادگی کامل برای ازدواج موفق و فرزندآوری مطلوب دارند اصطلاحات قدیمی که نشان از واماندگی فرهنگی و دور بودن از یافته های پژوهش های نوین است، مثل پیردختر را به زبان آورد.
