مردم کدام استان ایران بیشترین امید به زندگی را دارند؟

امید به زندگی در ایران میان زنان بیشتر است یا مردان

امید زندگی در بدو تولد، متوسط سال‎هایی است که انتظار می رود شخص از هنگام تولد زندگی کند و به طور عمده از شرایط اجتماعی و ویژگی ‎ های ژنتیکی فرد تأثیر می ‎ پذیرد. این شاخص نشان می ‎ دهد که هر یک از افراد متعلق به یک نسل معین تا پایان زندگی به طور متوسط چند سال عمر خواهند کرد.

شاخص امید زندگی در بدو تولد بر اساس آخرین نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ١٣٩٥ و با بهره گیری از داده های ثبتی در سال ١٣٩٥ در کل کشور برای مردان ٧٢.٥ سال و برای زنان ٧٥.٥ سال محاسبه شد. این شاخص برای مردان و زنان مناطق شهری به ترتیب برابر ٧٢.٧ و ٧٥.٧ سال و برای مردان و زنان مناطق روستایی به ترتیب برابر با ٧١.٧ و ٧٤.٧ سال است.

از نظر استانی بالاترین مقدار امید زندگی مردان در سال ١٣٩٥ در استان البرز (٧٤.٤ سال) و پس از آن در استان های تهران(٧٤.٣ سال) و مازندران(٧٣.٥ سال) مشاهده می شود و پایین ترین مقدار این شاخص در مردان متعلّق به استان های سیستان و بلوچستان (٦٥.٧ سال)، خراسان شمالی(٦٩.٨ سال) و هرمزگان(٦٩.٩ سال) بوده است .
همچنین بالاترین مقدار این شاخص برای زنان متعلق به استان های البرز(٧٨ سال)، تهران(٧٧.٨ سال) و اصفهان و مازندران (٧٧ سال) بوده و پایین ترین مقدار این شاخص در زنان مربوط به استان های سیستان و بلوچستان(٦٩.٢ سال)، ایلام (٧٢ سال) و خراسان شمالی (٧٢.٦ سال) است.

شاخص امید زندگی در بدو در سال ١٣٩٠ در کل کشور برای مردان و زنان به ترتیب برابر ٧١.٥ و ٧٤ سال بود که این ارقام برای مردان و زنان مناطق شهری به ترتیب برابر با ٧١.٧ و ٧٤.٢ سال و برای مردان و زنان مناطق روستایی به ترتیب برابر با ٧٠.٧ و ٧٣.٢ سال محاسبه شده بود . مقایسه این ارقام با ارقام سال ١٣٩٥ نشان می دهد در طی پنج سال به ترتیب ١ سال به امید زندگی مردان و ١.٥ سال به امید زندگی زنان افزوده شده است.